Tasodifiy hikoya: Oshkora qotillik qissasi (qissa)
Men ham oʻsha kuni toʻyda tongotar maishatbozlik qilib, mastu mustagʻriq boʻlib, ishqu ishrat ilohas...davomi

velosapedimdan tushdim. Hafizni o`zi qarshiladi.

- Iyyaaa kimni ko`rib turibman! Kuyovbola bormisiz?
- Keling Hafiz aka yaxshimisiz? Oyim tuzukmilar?
Yolg`ondan bo`lsada hurmatini joyiga qo`yishga urundim, unga yaqin borarkanman.
Hafiz so`rashish uchun qo`l cho`zdi, unga qo`l uzatganim hamoni u qo`llarini tortvoldi. Qo`lim havoda muallah qoldi. Hafiz mashinasiga suyanib turgan shotiriga qarab ustimdan kulib tirshaydi.

- Nega kelding? -dedim.
Sensiraganim yoqmay, afti burishdi.
- Nega kelganimni o`zing bilmaysanmi? -dedi bo`ynini oldinga cho`zib.
O`zimni, idora qilishga chirandim.
- Jiyanlaring ikkita bo`ldi, balki endi bizni tinch qo`ysang bo`lar-di!
Yaqinimga kelib ko`zlari go`layib, barmog`ini ko`kragimga niqtab, tahdid ohangida dedi:
- Dilmira bilan ajrashgan kuning tinch qo`yaman...

Uning bu gapidan keyin ichimdan qahru-g`azab vulqonday portlab ketdi. Ko`zimga hech narsa ko`rinmadi. Bir qo`limda tutib turgan velasapedimni ramasiga bog`langan poyteshani yulib oldimu, Hafizni ustiga urdim. Chut-chut chap berib qoldi. Poytesham asfaltga 3, 4 sm atrofida kirib ketdi. Ikkinchi marta poyteshani qo`lga olganimda Hafiz mendan o`n metrlar narida turardi. Azroylni ko`rganday rangi o`chib ketgan. Chunonan qo`rqib ketganidan, mast odamday chayqalar, tizzalarini qaltirashi ham shundoqqina ko`rinib turardi. Shotiri esa undan ham nariga borib ulgurgandi. O`sha ondayoq qanday xato qilganimni tushundim. Ammo hali ham g`azabdan holi emasdim. Ichimda qandaydir kuch meni oldinga undardi. Bu oddiy g`azab emasdi, yillar davomida yurak tubida qat-qat bo`lib ketgan g`azab edi. Ular ikkisi yanaham qo`rquvga tushib nari keta boshladi. Teshani ikkinchi marotaba urmagunimcha ichimdagi tufon timmasligini his qilardim. Ko`zimga BMW ko`rindi balonga solgandim biroz no to`g`ri ketgan tesha qanotda katta yoriq qoldirdi. Keyingi zarbam old eshikka bo`ldi. Zarba kuchliyligidan poytesha tiqlib qoldi. Mashinani esa signalizatsiyasi ishlab ketgan, tinmay shovqin solardi. Tesha dastasini qattiq siqib, sug`rib oldim. O`zi atrofdan 4, 5 kishilar yig`ila boshladi tomoshaga. Vaziyat chigallashmasidan avval ortga qaytdim. Yeqilgan velasapedimni turg`azdim. Yerdan yotgan kitobni oldim, shildiraq qog`ozi chang bo`libdi. Changnini artgan bo`ldim va karzinkaga soldim. Paketga solingan baliqlar ham yerda yotar, o`xtim-o`xtim qimirlab qo`yardi. Yaxshiyat to`rt, velasaped baloni ustiga o`rnashib qolibdi. Karopkada bo`lgani uchun, biroz surib qolganini inobatga olmasa hechnima qilmabdi. Narsalarni oldimda velasapedni asta yetakladim. Mashinasiga o`tirayotgan qaynog`amni yoniga to`xtadim. Qo`rqib ketgani shundoqqina ko`zlarida namoyon edi.
Tahdid ohangida, vazminlik bilan gapirdim.
- Keyingi gal uchrashganimizda, Oying azati tutadi yoki singling... -dedim.
Ikkimizdan birimiz o`lishimizga shama qilib, so`ng yo`limda davom etdim. Ortimga qaramay ketarkanman, velasaped ro`liga ko`ndalang qo`yib olgan Poytesham tig`ida qolgan, asfalt va mashina bo`yog`i qoldiqlarini ko`rib daxshatga tushdim...

``Ollohni o`zi asradi!``

Bordiyu bir necha sonya oldinroq urganimda, u omon qolmasdi. Qizimning tug`ulgan kunida, tog`asini qotiliga aylanardim. Naqadar daxshat...
O`ylaganim sayin sovuq ter bosar, ichimda allaqanday izg`irin bo`layotganday, uvushtirardi. O`ylamay qilgan ishimning sovuq harorati, uyga borgunimcha tanamni tark etmadi.
Darvozadan kirganim hamoni ayolimni, gul yuzini, yoqimli tabassumini ko`rib ko`nglim yorishdi.
Salom berib darov qo`limdagilarni olarkan, teshaga qarab ajablandi.
- Tinchlimi dadasi?
Tesha tig`iga o`ralgan mato kesilib tepasiga shimarilib qolgandi.
- Yo`lda qo`limdan tushib ketdi!
- Voooy dadasi, ahir doyim mana-bu yerga bog`lab olardizu!
- Bugun yodimdan ko`tarilibdi...
- O`zizga hechnima qilmadimi?
- Yo`q... - avval uy ichiga so`ng, oshxonaga nazar tashladim, - Oshga unnadingmi?
- Yo`q hali... -deb bosh chayqadi.
- Nega halizamon mehmonlar keladi?
Ko`zlari joyvdirab, ayibdorday yer chizarkan:
- Ular kelishmaydi... -dedi.
- Nega?
- Bilmadim! -dedi yelka qisib.
Oyim dadam, akamdan jahlim chiqib yuzimni teskari burdim. Qo`llarim musht bo`lib tuguldi.
- Ularga farzand, nabiralarni quvonchi emas, boylik kerak... Eee hammasini... -deb so`kinib yubordim.
- Unday demang Sharof aka... -dedi ayolim, qattiq g`azablanganimni ko`rib yelkamni silarkan, - Oyim bilan akam ham kelmasa kerak...
- Kelmasa-kelmas, bizga bobom va buvumni borligi yetadi, to`g`rimi jonim... -deb ayolimni chakkasidan cho`ppillatib o`pib qo`yarkanman o`zimda jilmayishga kuch topib. - Yur uyga kiraylik...
Uyga kirganim hamoni qizim oyog`imga yopishdi. Qizimni avaylab bag`rimga bosarkanman, ichimni qoplagan sovuqlik qayoqqadur yo`qolganday bo`ldi. To`rida bobom, bir-birlariga yarashib yonlarida buvim o`ltiribdilar. Buvimni yonlarida beshikda o`g`lim, uxlab yotibdi. Bobom, buvim bilan salomlashib bo`lgach beshikdagi o`g`limni jannat bo`ylariga to`yib charchoqlardan halos bo`ldim.
Bobom va buvimni nurli chehralariga qarab duvolaridan olib, ko`nglim charog`on bo`ldi.

``Jigarlarim, azizlarim borilarga shukur!``

Ayolim kamtarona bejirim, dasturxon tuzagan. Xontaxta atrofiga o`rnashib. Bir pasta tug`ulgankunni, qizalag`imni 4 yoshni qarshilaganini nishonlay boshladik. Guring qilib o`tirgandik.
Dilmira baliqni pishirishim kerakligiga shama qilib imladi. Bobom va buvimga ``Evaralariz bilan o`tirib turilar!`` dedigu tashqariga chiqdik.

- Dadasi kech bo`lib ketmasidan anovi taomni tezroq pishiraylik, qiziyz uxlab qolmasim yana... -dedi.
- Ho`p jonim... Qarashvorasanmi? -dedim.
- Himmm...
- Sen sovus tayorla, bo`lmasam... -dedim.

Shu payt ichkarida o`g`limni yig`i ovozi eshitildi.
- Bolajonimni qorni ochib uyg`ondi shekili... -izin so`raganday qoshlarini kerib, boshini yonga qayirdi, - Hozir qarab chiqiy!
- Mayli boraqo... Men baliqlarni tazalab turaman...

Ayolim uyga, men paketdagi baliqlarni olib, tozalash uchun artizon tagiga ketdim.

Baliqlarni tozalab bo`lgunimcha ayolim ham o`g`limni qornini to`yg`azib qaytib chiqdi.

- Dilmira baliqlardan bittasini ziravorla, keyin tezroq sovus tayorla! -deb buyirdim.
- Dadasi qolgan baliqni nima qilamiz?
- Tuzlab muzlatkichga tiq, ertaga pishrab beraman...

O`zim gulhan yoqib, cho`g` tushirish uchun ikki bog`langan mevali daraxt shohini xovlini yalang joyiga olib keldim. Unga o`t qiyarkanman. Baliqni muzlatgichga qo`yib kelayotgan ayolimga qarab, bugun nabirasini tug`ulgan kuniga kelmagan oyim, dadamdan hafa bo`lib ketdim.
Gurulab olov yondi, kosovni olvolib, yonlaridagi sohlarni qaytarib nazorat qila boshladim.
Sovus tayorlashga kirishgan ayolimni gul-gul yashnagan chehrasidan yanada zavqt tuyib, hol ahvolini so`radim.

- Jonim qiynalib qolmayabsanmi ish, bollar bilan?
- Yo`q, buvijonim qarashvoryabdilar... Bilasizmi erka qiziz bugun nima qildi!... -dediyu, qizimni sho`xliklari, aqli, farosati haqida to`lib toshib gapira boshladi.

Qiziqib