Tasodifiy hikoya: Бирга ишлайдиган акамизни хотини билан
Мени исмим аброр биз сардоракам билан бирга фирмада ишлаймиз бир куни акамни мазаси кочиб балницага ...davomi
Мени исмим аброр биз сардоракам билан бирга фирмада ишлаймиз бир куни акамни мазаси кочиб балницага ...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (X- QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (21.02.2018 / 16:52) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 28160 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I -
II -
III -
IV -
V -
VI -
VII -
VIII -
IX - Qismlar...
X - Qism...
Oz fursat, ko`zlarida hayrat uchquni yonib, menga tikilgan qizni, dam o`tmay nigohlaridagi chog` so`ndi. Yuzini samimiy tabassum egalladi.
- Salom...
- Salom!
- Meni ismim Shodiya... -deya qo`llarini uzatdi.
- Meni ismim Murod, - ohista qo`lini siqdim, - Sizni taniyman... -dedim.
- Qayoqdan taniysiz? -ko`zlari yonib so`radi.
- Adabiyot fakulteti faxri bo`lgan qizni, kim ham tanimaydi?
Kuldi:
- Tanishganimdan, mamnunman... -deb qo`limni havoda bir siltab, qo`ydi.
Qizdagi chiroy, shu bilan birga dadillik biroz cho`chitadi. Lekin o`zimni hotirjam tutushga harakat qilaman.
- Men ham hursandman!
- Biroz vaqtiz bo`lsa gaplashib olardik?
To`g`risi kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. U esa javob kutgandek, sho`xchan tabassum bilan nigohlarini uzmasdi.
- Mayli. -dedim.
- Uchunchi paradan so`ng, yo`lni u yuzidagi kafeda o`tirsak nima deysiz? -dedi, o`zi joy tanlab.
- Ho`p...
- Bo`lmasa hali ko`rishamiz. -dedida, narida turgan dugonalariga qo`shilib darsiga kirib ketdi.
Hayron qoldim to`g`risi. Menda qanday gapi bo`lishi mumkun?! Darslar tugashini kutdim. Uchunchi paradan so`ng, aytilgan joyga borib kuta boshladim. U inistitut hovlisida ko`rindi. Ikki dunonasi orasida kelarkan, nazarimda menga qiyo ham boqmay o`tib ketadigandek tuyulardi. Biroq kafega yaqin kelganda dugonalaridan ajrab men tomonga yurdi. Jilmaygancha yaqinlashar ekan, qaytadan salomlashdi.
- Kuttirib qo`yganim uchun uzur...
- Hechqisi yo`q. -dedim, ichkariga yo`l ko`rsatib.
Stolga o`tirib, bir finjondan qahva va shirinlik buyurdik. O`zi indamagani uchun, men ham jim o`tirmay deb u-yoq-bu yoqdan gapirgan, hol-ahvolini so`ragan bo`ldim.
- Gapim bor degandiz? -dedim, salgina gaplar bilan qizishib olganimizdan so`ng.
- Ha... Yaqinda bilimdonlar bellashuvi bo`ladi. Siz ham meni jomoamda bo`lsayz degandim...
Judayam kutulmagan taklif bo`ldi. Keyin, odatda bunday narsalar e`lon qilinardi!
- Hayronman, bu taklifizdan!..
- Yo`q denang.
O`tkir nigohlari ko`p o`ylashimga yo`l qo`ymadi.
- Maylikuya... Lekin mendan ham bilimli talabar ko`pku? Nega aynan men?!
- O`zizga ishonmaysizmi?
- Ishonaman... Biroq, avval bunday tadbirlarda qatnashmaganman. Pant berib qo`yamasaydim!
- Hovotir olmang... Bir-birimizni to`ldirib turamiz. Agar ho`p desayz ikkimiz ertadan tayorgarlikni boshlaymiz...
Biroz o`ylab ko`rdim: bilimimga ishonaman. Balki tayorgarlikdan so`ng, yanaham sayqallanar. Har qalay, o`zimni ko`rsatishga, bekorga inistitutda yurmaganimni bilib olishimga imkonyat.
- Roziman... -dedim, o`zimdagi maylga qarshi chiqmay.
- Bir oy vaqtimiz bor. Avvalgi jomam bilan qatnashamiz. Hozircha ular o`zlari tayorlanishadi. Biz ikkimiz esa ertadan, kutboxona, birga tayorlanamiz, rozimisiz?
- Albatta...
Shundan so`ng suhbatimiz uzoq cho`zilmadi.
* * *
Tun bostirib kela boshladi. Yaxshiyam tun bora. Inson kechasi o`zi bilan o`zi dardlashgani vaqt topadi. Yuragiga quloq tutadi, o`tqazgan kuni tahlil qiladi. Kiravatimda yotgancha, o`yga tolaman. Kafedagi uchrashuv ko`z oldimdan ketmaydi. Qizdagi shahtni, ishonchi ko`rib, rozilik berib yubordim. Ammo ishonchini oqlay olarmikinman, deya cho`chiman?!
Hayollarimni bo`lib telefon jiringladi.
``Dilkashim o`zimni?``
Doyimgidek, muhtoj paytim hozir bo`ladi.
-``Esitaman asalim!`` -deya telefonni qulog`imga tutdim.
Sarvar boshini ko`tarib qaradi. Nazarimda Madinamni, ``asalim!`` deya erkalaganimni eshitib boshqacha tushundi.
- Yotaverin, sizni Asaliz emas, bu meni asalim... -dedim, pichirlagancha izoh berib. Shu bilan uni oldiga gaplashishni istamay, oyog`imga shippagimni kishib karidorga chiqdi. Karidorda eho borligi yoqmay, ko`cha tomonga yurdim. Chiqasolib, taxta o`rindiqqa o`tirdim.
- ``Bezovta qildimmi?`` -dedi, hijolatli erka ohangda.
- ``Aslo...`` - qo`shib qo`ydi, - ``Har daqiqa shunday bezovta qilsang ham mayliga!``
- ``Unda sizni, o`qishdan chalg`itib qo`ymanda. Bunday qilishim, sizga yomonlik tilaganim barobar!..``
- ``O`zimni a`qilligim...``
U meni hamisha, hayratga soladi. Tushuna olishi, meni manfatimni o`zinikidan ustin qo`yishi! Sevgilimni so`zlaridan to`lqinlanib, o`rindiqqa yotib oldim. Osmon shu qadar tiniqki, milyardlarb yulduzlar sochilib, ajib bir manzarani ko`rish mumkun.
- ``Oh, Madinam! Derazadan tashqariga bir qaragina. Falakni naqadar go`zalligini ko`rasan!``
Kuldi:
- ``O`zim ham tashqarida o`tiribman!``
- ``Nega?``
- ``Uyda mehmonim bor, siz bilgan yolg`iz qolgim kelgandi! Aaa, o`zizchi?``
- ``Bilasanu, chin oshiqlarning istagi, doyim bir hil bo`ladi! Men ham sen bilan yolg`iz qolishni istagandim. Qaragina qanday mazara, bir osmon ostida, huddi yonimda o`tirgandeksan!``
- ``Chunki, hayolim, yuragim hamisha sizni bilan-ku?`` -dedi, ehtiros bilan shivirlab.
Uning so`zlaridan vujudimni, ajib bir hissiyot churmab oldi. Ayni damda bu olamda mendanda baxtiyor, yigit bo`lmasa kerak.
- ``Ollohga shukur, go`zalim boringa shukur!``
- ``Borizga shukur...``
O`z hislarimizdan o`zimiz masrur, sassiz skunat ichida qoldik. Ko`zlarimni yulduzli osmondan uzmayman. Yulduzlardan Madinamning chehrasini chizishga urunaman. Oshiq uchun, yoqimli laxzalardan biri, osmonni to`ldirib turgan yulduzli tun og`ushiga singib ketish bo`lsa kerak! Aslida ko`plab shiqlar ko`ngliga sirdosh bo`lgan ham, mana shu cheksiz osmon, sanoqsiz yulduzlar.
- ``Azizam seni yaxshi ko`raman...`` - hislarimni izhor qilaman.
- ``Men esa sizdan ham ko`proq...`` -pichirladi, - ``Baxslashib ovora bo`lmang, barbir menga teng kololmaysiz?``
Bu tuyg`ularini shu qadar nazokat, ishonch bilan so`yladiki, uning so`zlari shaksiz ishondim.
- ``Bilaman, azizam...``
Tez yengilganimdan, ishq bobida undan keyinda turishimni tan olganimdan, uning zavqi oshib kuladi.
- ``Bugun nimalar qilding?`` -dedi, doyimiy savoli bilan, uni suxbatga chorlab.
- ``Bilasizu, har kungidek salonda bo`ldim...`` - biroz erkalanib, araz qildi, - ``Ertalab ko`rishdikku! Huddi bir yil ko`rmagandek, har gal: bugun nima qilding? deb so`raysiz-a?``
Uning huddi shunday javobini kutgandim. Menga uni erkalanib, araz qilgandagi, ovozi mayinlashib ketishi yoqadi. Bundan quvonaman, huzurlanaman, kulaman.
- ``Qiziqda...``
Avvalgi
I -
II -
III -
IV -
V -
VI -
VII -
VIII -
IX - Qismlar...
X - Qism...
Oz fursat, ko`zlarida hayrat uchquni yonib, menga tikilgan qizni, dam o`tmay nigohlaridagi chog` so`ndi. Yuzini samimiy tabassum egalladi.
- Salom...
- Salom!
- Meni ismim Shodiya... -deya qo`llarini uzatdi.
- Meni ismim Murod, - ohista qo`lini siqdim, - Sizni taniyman... -dedim.
- Qayoqdan taniysiz? -ko`zlari yonib so`radi.
- Adabiyot fakulteti faxri bo`lgan qizni, kim ham tanimaydi?
Kuldi:
- Tanishganimdan, mamnunman... -deb qo`limni havoda bir siltab, qo`ydi.
Qizdagi chiroy, shu bilan birga dadillik biroz cho`chitadi. Lekin o`zimni hotirjam tutushga harakat qilaman.
- Men ham hursandman!
- Biroz vaqtiz bo`lsa gaplashib olardik?
To`g`risi kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. U esa javob kutgandek, sho`xchan tabassum bilan nigohlarini uzmasdi.
- Mayli. -dedim.
- Uchunchi paradan so`ng, yo`lni u yuzidagi kafeda o`tirsak nima deysiz? -dedi, o`zi joy tanlab.
- Ho`p...
- Bo`lmasa hali ko`rishamiz. -dedida, narida turgan dugonalariga qo`shilib darsiga kirib ketdi.
Hayron qoldim to`g`risi. Menda qanday gapi bo`lishi mumkun?! Darslar tugashini kutdim. Uchunchi paradan so`ng, aytilgan joyga borib kuta boshladim. U inistitut hovlisida ko`rindi. Ikki dunonasi orasida kelarkan, nazarimda menga qiyo ham boqmay o`tib ketadigandek tuyulardi. Biroq kafega yaqin kelganda dugonalaridan ajrab men tomonga yurdi. Jilmaygancha yaqinlashar ekan, qaytadan salomlashdi.
- Kuttirib qo`yganim uchun uzur...
- Hechqisi yo`q. -dedim, ichkariga yo`l ko`rsatib.
Stolga o`tirib, bir finjondan qahva va shirinlik buyurdik. O`zi indamagani uchun, men ham jim o`tirmay deb u-yoq-bu yoqdan gapirgan, hol-ahvolini so`ragan bo`ldim.
- Gapim bor degandiz? -dedim, salgina gaplar bilan qizishib olganimizdan so`ng.
- Ha... Yaqinda bilimdonlar bellashuvi bo`ladi. Siz ham meni jomoamda bo`lsayz degandim...
Judayam kutulmagan taklif bo`ldi. Keyin, odatda bunday narsalar e`lon qilinardi!
- Hayronman, bu taklifizdan!..
- Yo`q denang.
O`tkir nigohlari ko`p o`ylashimga yo`l qo`ymadi.
- Maylikuya... Lekin mendan ham bilimli talabar ko`pku? Nega aynan men?!
- O`zizga ishonmaysizmi?
- Ishonaman... Biroq, avval bunday tadbirlarda qatnashmaganman. Pant berib qo`yamasaydim!
- Hovotir olmang... Bir-birimizni to`ldirib turamiz. Agar ho`p desayz ikkimiz ertadan tayorgarlikni boshlaymiz...
Biroz o`ylab ko`rdim: bilimimga ishonaman. Balki tayorgarlikdan so`ng, yanaham sayqallanar. Har qalay, o`zimni ko`rsatishga, bekorga inistitutda yurmaganimni bilib olishimga imkonyat.
- Roziman... -dedim, o`zimdagi maylga qarshi chiqmay.
- Bir oy vaqtimiz bor. Avvalgi jomam bilan qatnashamiz. Hozircha ular o`zlari tayorlanishadi. Biz ikkimiz esa ertadan, kutboxona, birga tayorlanamiz, rozimisiz?
- Albatta...
Shundan so`ng suhbatimiz uzoq cho`zilmadi.
* * *
Tun bostirib kela boshladi. Yaxshiyam tun bora. Inson kechasi o`zi bilan o`zi dardlashgani vaqt topadi. Yuragiga quloq tutadi, o`tqazgan kuni tahlil qiladi. Kiravatimda yotgancha, o`yga tolaman. Kafedagi uchrashuv ko`z oldimdan ketmaydi. Qizdagi shahtni, ishonchi ko`rib, rozilik berib yubordim. Ammo ishonchini oqlay olarmikinman, deya cho`chiman?!
Hayollarimni bo`lib telefon jiringladi.
``Dilkashim o`zimni?``
Doyimgidek, muhtoj paytim hozir bo`ladi.
-``Esitaman asalim!`` -deya telefonni qulog`imga tutdim.
Sarvar boshini ko`tarib qaradi. Nazarimda Madinamni, ``asalim!`` deya erkalaganimni eshitib boshqacha tushundi.
- Yotaverin, sizni Asaliz emas, bu meni asalim... -dedim, pichirlagancha izoh berib. Shu bilan uni oldiga gaplashishni istamay, oyog`imga shippagimni kishib karidorga chiqdi. Karidorda eho borligi yoqmay, ko`cha tomonga yurdim. Chiqasolib, taxta o`rindiqqa o`tirdim.
- ``Bezovta qildimmi?`` -dedi, hijolatli erka ohangda.
- ``Aslo...`` - qo`shib qo`ydi, - ``Har daqiqa shunday bezovta qilsang ham mayliga!``
- ``Unda sizni, o`qishdan chalg`itib qo`ymanda. Bunday qilishim, sizga yomonlik tilaganim barobar!..``
- ``O`zimni a`qilligim...``
U meni hamisha, hayratga soladi. Tushuna olishi, meni manfatimni o`zinikidan ustin qo`yishi! Sevgilimni so`zlaridan to`lqinlanib, o`rindiqqa yotib oldim. Osmon shu qadar tiniqki, milyardlarb yulduzlar sochilib, ajib bir manzarani ko`rish mumkun.
- ``Oh, Madinam! Derazadan tashqariga bir qaragina. Falakni naqadar go`zalligini ko`rasan!``
Kuldi:
- ``O`zim ham tashqarida o`tiribman!``
- ``Nega?``
- ``Uyda mehmonim bor, siz bilgan yolg`iz qolgim kelgandi! Aaa, o`zizchi?``
- ``Bilasanu, chin oshiqlarning istagi, doyim bir hil bo`ladi! Men ham sen bilan yolg`iz qolishni istagandim. Qaragina qanday mazara, bir osmon ostida, huddi yonimda o`tirgandeksan!``
- ``Chunki, hayolim, yuragim hamisha sizni bilan-ku?`` -dedi, ehtiros bilan shivirlab.
Uning so`zlaridan vujudimni, ajib bir hissiyot churmab oldi. Ayni damda bu olamda mendanda baxtiyor, yigit bo`lmasa kerak.
- ``Ollohga shukur, go`zalim boringa shukur!``
- ``Borizga shukur...``
O`z hislarimizdan o`zimiz masrur, sassiz skunat ichida qoldik. Ko`zlarimni yulduzli osmondan uzmayman. Yulduzlardan Madinamning chehrasini chizishga urunaman. Oshiq uchun, yoqimli laxzalardan biri, osmonni to`ldirib turgan yulduzli tun og`ushiga singib ketish bo`lsa kerak! Aslida ko`plab shiqlar ko`ngliga sirdosh bo`lgan ham, mana shu cheksiz osmon, sanoqsiz yulduzlar.
- ``Azizam seni yaxshi ko`raman...`` - hislarimni izhor qilaman.
- ``Men esa sizdan ham ko`proq...`` -pichirladi, - ``Baxslashib ovora bo`lmang, barbir menga teng kololmaysiz?``
Bu tuyg`ularini shu qadar nazokat, ishonch bilan so`yladiki, uning so`zlari shaksiz ishondim.
- ``Bilaman, azizam...``
Tez yengilganimdan, ishq bobida undan keyinda turishimni tan olganimdan, uning zavqi oshib kuladi.
- ``Bugun nimalar qilding?`` -dedi, doyimiy savoli bilan, uni suxbatga chorlab.
- ``Bilasizu, har kungidek salonda bo`ldim...`` - biroz erkalanib, araz qildi, - ``Ertalab ko`rishdikku! Huddi bir yil ko`rmagandek, har gal: bugun nima qilding? deb so`raysiz-a?``
Uning huddi shunday javobini kutgandim. Menga uni erkalanib, araz qilgandagi, ovozi mayinlashib ketishi yoqadi. Bundan quvonaman, huzurlanaman, kulaman.
- ``Qiziqda...``
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!