Tasodifiy hikoya: Dilnoza asalim bilan
Uyatdan qizargan yuzlari olov kabi yonar har lab bosganimda badanlari yengil titrar gursillab urayot...davomi

- ``Kulmen! Undan ko`ra o`ziz nimalar qilginiz haqizda gapring?``
- ``Kun bo`yi, o`qishda bo`ldim. Charchab kelganim yetmagandek, ayni chog`da, sevgilimni ko`nglini hushlayabman!`` - deya kuldim. Shu payt kafedagi uchrashuv yodimga tushdi. - ``Madina... Bugun menga bir taklif aytishdi.``
- ``Qanday?``
- ``Bilimlar bellashuvida qatnashish!``
- ``Siz nima dediz?``
- ``Ha, dedim. Biroq ikkilanib turubman!``
- ``Yo`q, ikkilanmeng. Siz albatta qatnashing,`` - dedi, undab, - ``Men sizga ishonaman...``

Uning daldasi, nechundur o`zimga bo`lgan ishonchni oshirdi. Endi teran his etdim, men buni uddalayman.

- ``Gap yo`q, sen ayting endiyam qatnashaman!``

Suhbatni ozgin hazil bilan yanada qizitishni istadim. Shu tariqa biroz, ishq-muhabbatdan chetlashib, hazil-huzul bilan kayfiyatni hushlab oldik. Shudring tushib, yelkalarimga sovuq urgandek etim jun-jukdi.

- ``Madina.``
- ``Labbay!``
- ``Haliyam tasharidamisan?``
- ``Ha!``
- ``Sovuqatib qolmadingmi?``
- ``Salgina!``
- ``Boraqol, uyga kir. Qolgani ertaga gaplashamiz!``
- ``Ho`p, yaxshi dam olin.``
- ``Hayrli tun...``

* * *

Bilimlar bellashuvi! Bu haqida oz-moz bilar edim. Inistitutdagi bir, domla tashkil qilgan. Bahis huddi, Zakovat intelektuval o`yinidagidek bo`ladi. Faqat ikki, uchta jamola bir vaqtda bellashadi. Shu bilan savollar soni bir muncha ko`proq, ham savollarni yarmi, talabalarga o`tilgan dasliklar asosida tuzuladi. Ochig`i shu chog`gacha o`zim kirib ko`rmaganman.

Hullas Shodiya bilan kelishganimizdek, darslardan so`ng kutubxonada kitob vaqolab tayorlana boshladik.
Shodiya turliy darliklarni yonimga qo`yadida, savol beradi, men esa o`sha kitoblar ichidan javob qidirishim kerak edi. To`g`risini tan oladigan bo`lsan, g`ir bo`lmagan ish ekan. Ikk, uch kun o`tib ketgan bo`lsada, biror nima o`rgandim deya olmasdim. Shodiya shu qadar, qiziquvchanlik bilan savol ketidan savol yog`diradi. Bu savollar bilimni oshirish uchun bo`lsa maylikuya! Lekin yarmidan ko`p savoli shaxsiy masalada. Keyin bu tayorgarlikka ham o`xshamasdi, nuqul pichirlashib, kulushib gaplashib o`tirardik.
Kun davomida bir necha bor ko`rishar edik. U bilan doyim gaplashib, kulishib turishimiz, e`teborni torta boshladi. Bazi yigitlar ko`zida hasad, barilarda havas, qizlarda esa ma`noli pichir-pichirlar. Bu kabi munosabatlar meni tashvishga sola boshladi. Shodiya esa aksincha bunga moyillik bildirgandek jilmayib qo`yaqolar edi.

``Nahot meni, yaxshi ko`rib qoldi?``

Ishongim kelmaydi, a`qilli o`zini tutib olgan qizda, shunga kulib qo`ysa kerak deyman. Ammo o`zini yaqin tutishidan, ikkilanib qolaman. Ko`zlariga qarashga harakat qilaman. Lekin unda sevgini uchquni ko`rinmaydi. Huddi hislarin pinhon tutayotgandek!
Madinamni birgina nigohida muhabbatning bor olovi ko`rinadi. Shodiya esa, boshqacha qiz! O`zimcha ikkiovini taqqoslayman. Balki qizlarning tuyg`ulari ham har-hil bo`lar?
Umid qilib qolaman-ki, bu yaqinligimizdan hech qanday uchqun chiqmaydi! O`zimni esa shu gaplarga ishontirishga, harakat qilaman...

Shanba kuni, o`qishdan chiqgach, Shodiya bilan kafeda uzoq gaplashib o`tirdik. O`zini har safargidan juda boshqacha tutdi. Allanechuk kamgap, o`zim gapirmasam, u inday o`tiraverardi. Keyin: dushanba kuni ko`rishasha kelishib tarqaldik.
Qishloqa borib, uydagilarni ko`rib kelishni maqsad qilganim uchun, yo`l-yo`lakay Madina bilan hayrlashib oldim. Yotoqxonani Sarvarga topshirdimu, qishloqqa jo`nadim.
Taksida ketarkanman, nohos kastumim cho`ntagiga qo`limni soldim. Allanday qog`oz qo`limga ilindi. Ammo taksis bilan gaplashib ketayotganim boyis, qog`ozni ochib qaramandim. Qishloqqa yetib keldim. Uydagilarni sog`inganman, yonlarida bo`lishni istadim. Qo`ldan kelgancha bazi yumushlarga qarashdim. Hash-pash deguncha qosh qoraydi. Kechki ovqatdan so`ng, daydib jo`ralarimni yo`qlab kelish maqsadida ko`chaga chiqib ketdim. Jo`ralar bilan ko`rishib, ko`ngil yozib uyga qaytar ekanman, yo`l-yo`lakay Madinam bilan telefonlashib, suhbatlashib olishgayam ulgurdim. Uyga kelgach Madina bilan g`oyibona diydor onimizga nuqta qo`yib, hayrlashdik.
So`ng, oyim oldiga kirib u bilan biroz o`tiribdim, o`qishlarim, shaxardagi hayot haqida hisobat berdim. Keyin o`z xonamga qaytib chiqdim. Doyimgidek avval radroni qulog`ini buradim. O`qishdan kelgan chog`im, usti-boshimni kiravat ustida qoldirgan edim. Yotishdan avval kastumimni olib shikafga joylarkanman, taksida ko`rgan qog`ozim yodimga tushdi. Cho`ntagimdan qog`izni olib yoydim. Bir ko`z yugurtirib chiqdimu, bu sevgi maktubi ekanligini bilib, karaht bir holatda, kiravatga o`tirib qoldim.

``Qanaqasiga? Ahir bo`lishi mumkunmas!``

Ko`zlarimga ishonmay qayta o`qib chiqa boshladim.

`` Men uchun aziz insonga...

Qalbimdagi sof tuyg`ular ila sizga bu maktubni yozmoqlik, siz bilan muhabbatning shirin hayollarida diydorlashmoqlik uchun qo`limga qalam oldim.
O`tinaman, meni hayosizlakda ayiblamang!

Sizni ilk ko`rgan chog`im, qalbimga sevgi atalmish tuyg`u tashrif buyurgani, uning beqiyos go`zalligini tuydim. Ishqdan devona qizning, mana o`sha kundurki, qalbli qiynoqda!..
Sizga g`alati tuyular, biroq ishqning dardi yoqimli, ham og`riqli bo`lar ekan. Buning esa hach qanday davosi yo`q... Qancha izlamay davosini topolmayabman... O`sh kundurki, ishqim sabab o`zligimni yo`qotib qo`ydim. Go`yo ichimda o`zga inson yashayotgandek. U har lahza siz tomon talpinadi.
Ayting endi bu qiz nima qilsin?..
Yig`laymi yoki kulaymi?..
O`zimni, o`zim taniy olmayabman. Tunlari halovatimni yo`qotib qo`yganman. Sirdoshim shu tun, dardkashim shu tun, istagim tun. Chunki tundagina, uyg`oq yuragim ila yolg`iz qolaman, hayol suraman. Hayollarimda shirin orzularim ro`yobini ko`raman. Ammo... Ammo bularning barchasi mening hayollarim ekaning tushunganimda, umidsizlikka tushub qolaman...

Yolvoraman, sevgisini pinhon tutolmay qo`liga qalam olgan, ojizani aybga buyurmang...

SHODIYA. ``

Qo`limdagi maktubni qayta-qayta o`qib chiqaman. Ko`z oldimdan esa Madina ketmaydi...
Ha Shodiya be`boxo qiz, uni tengi yo`q! Biroq men uchun qalbimda birgina o`rib bor, uni ham allaqachon Madinam uchun tortiq etganman. Madinam! U bor yurakda bo`shqasiga mutloqa joy yo`q...
Biroq Shodiyani o`ylab ko`zimga uyqu kelmaydi. Chindan muhabbat hechkimga shavqat qilmas ekan! Shodiyadek qiz ishq domiga ilinib, sevgisini oshkor etishga o`zida kuch topibdi!..
Qiz bola bo`laturib birinchi bo`lib dil izhorini ayta olish uchun, unga qanchalik ulkan jasorat bo`lishi kerak?!
Tasavvur qilish juda mushkul! Yuragimni bir istirob tinmay qiynoqqa soladi. O`ylaveraman, o`ylayveraman ammo o`yimga yetolmayman. Ahir u qizga qanday aytaman, boshqasini sevishimni?!
Mayli bir ilojini topib, aytdim ham deylik, biroq shunday qiz, sevgisi rat etilgani bilib qay ahvolga tusharkin?!

Dam olish kunim qanday o`tgani o`zimga ayon. Adog`i yo`q savollaru, ularga javob izlab mijja qoqmadim.

Dushanba kuni odatdagidan kechroq shaharga jo`nadim. Yotoqqa kelgach, Sarvarni qistoviga ham