Tasodifiy hikoya: Xolamni qizi bilan
Salom Mani Ismim Bekzod yoshim 24 da Man sizlarga hozir xolamni qizi bilan bo'lgan hikoyani yozib bermoqchiman hullas boshladik. Oshanda man 22 yoshda edim Xolamni qizi esa 20 yoshda edi. Ismi Munira edi chiroyli qomatlari kelishgan kokrelari kotta kotta oppoqina qiz edi. Bir kuni xolam mani yordamga chaqirdi uylarida usta ishlayotgandi,qaysidir xonasini ichidagi narsalarini chiqarish kerak ekan,hullas bordim xolam kutib oldi xolamni og'li ham eri ham rassiyada ishlayotgan edi shunga ko...davomi

pinhona o`tqazamiz, bugun esa nikoh shartnomasini imzolagani boramiz. Siz guvoh bo`lasiz...
- Hazillashmayabsanmi?
- Qachon sizga hazil qilgandim?
- Qoyil... Endi rosdan ham qoyil qoldim. Biroq men bu bemani ishga bosh suqmayman!
- To`rt yildan buyon aka-ukadek birga yashayabmiz. Shunday muhim pallada, yolg`izlatib qo`ymang... -uni ko`ndirishga urundim. - Hudo hohlasa, Asalxonga uylanganizda hammasini qaytaraman! -dedim hazil qo`shib.
- Bo`pti raziman, ammo bilib qo`y, meni boshim baloqaga qolmasin?
- Qo`rqmen, hamma javobgarlikni o`z zimmamga olaman...
- Hozir kiyinaymi?
- Ha, kiyining ketdik...

* * *

Hammasi o`ylagimdanda juda tez o`tdi. Bizni Akbarovlar oylasi deb e`lon qilib, qo`limiz nikoh guvohnomamizni topshirishdi. Nikohimizni rasmiylashtirgan ayolga minnadorchilik bildirdigu, qaytib chiqdik. Avvalo, yonimizda turgan, Sarvar va Shodiya bilan xursanchiligimizni baham ko`rib, kichikroq dasturxon ustida nishonladik.

So`ng Shodiyani kuzatib uyga qaytarkanmiz, Madina qo`limadan tutib:
- Begim endi mima qilamiz? -dedi, bizdan salgina oldinda segaret chekib ketayotgan Sarvarga eshittirmaslik uchun pichirlab.
- Meni qanday chaqirding, jonim?
- Begim!..

Sevgilimni tilidan birinchi bor ``BEGIM`` deb murojat etganini eshitdim. Kitoblarda o`qib qolardim, bazan kinolarda ko`rganman-u, his qilmas edim. Bu so`zning, yor yuragidan chiqqan mahalda, yigit qalbini qanchali yashnatib, unga juda katta kuch berishini, sevgilimning titroq lablariyu, hayodan yerga qadalgan ko`zlariga qarab, bu so`z qudratini his qildim. Ayni damda tog`ni talqon qilishga qodir quvvatga ega bolganimni sezdim.

- Yana bir marta ayt...
- Begim!..
- Yana.
- Begim!..
- Gulim o`zimni...

Oldindan Sarvarni ovozi eshitildi:
- Pinhona oyla qurganlarni shunaqa tomi ketib qolarkanda? -dedi, kinoya qildi.
- Heeey birovlarni gapiga quloq solmay, qadamizni tezlating...
- Hali to`laqonli er-xotin emassanlar. Kelinni uyiga kuzatib tezroq ortimda yetib ol... Begim, Gulim deb yurmasdan!

Sarvarni hali shariy nikoh o`qitmaganimizga shama qilib qo`ydida, qadamini tezlatdi.

- Endi nima qilamiz? - so`radi Madina.
- Endi birinch navbatda ijaraga uy topamiz... Keyin to`y qilamiz, kichikroq davrada. Seni oppoq libosda ko`rmoqchiman...
- Hammasini bir o`zimiz eplolmimiz... Pochcham va ammamga aytaylik, yo`l-yo`riq ko`rsatishadi. Baribir tepamizda kattalar turmasa bo`lmidi. Pochcha ho`p yaxshi insonlar, meni o`z qizlaridek ko`rishgan, dadam o`rnida, oq fotihalarni olsam yaxshi bo`lardi...
- Mayli jonim... Yur hoziroq uylariga boramiz...

Yo`limizni burim, to`g`ri ammasini uyiga bordik. Eshikni qalin moylovli qotmadan kelgan kishi ochdi. Hush qarshilab ichkariga taklif qildi. Xontaxta atrofiga o`tirdim. Salom alikdan so`ng, Madina meni pochchasiga tanishtirdi.

- Kuyovizlar... Biz turmush qurdik... -dedi, guvohnomani asta ammasini yoniga qo`yib.

Pochchasi guvohnomani qo`liga olarkan, hammaga bir-bir ko`z qirini tashlab oldi. So`ng og`ir hursundi:
- Bu nima qilganing? Singillaringa shunday o`rnak bo`lyabsanmi? - Madinani koyiy boshladi, - Men seni a`qilli-husli qiz desam... Aqalli bir og`iz bizdan so`ramadinghammi? Biz senga begonamizmi Madina?
- Kechring... -dedi, Madina iltijoli ortida qarab.

Pochchasi jahli chiqib o`rnidan turib narigi honaga o`tib ketdi. Ammasi esa, hotirjam miyg`ida jilmayib qo`ydi va erini ortidan chiqib ketdi. Harqalay o`n daqiqa o`tmay, erini ko`nglini yumshatib qaytarib keldi.

- Bizni kechiring, shunday yo`l tutushga to`g`ri keldi. - Madina menga qarab, imladi. - O`ziz ayting...

Hammasini nima uchun, pinhona uylanmoqchi bo`lganim, oyimning to`yga ko`nmasliklari sababini aytdim. Tushungan, diyonatli inson ekan pochchasi. Avval diqqat bilan tingladi. So`ng bu ishimiz noto`g`ri ekanligini aytib, bizni bu yo`ldan qaytarishga urundi. Biroq so`zimda qatiy turib oldim. To`y bosh bo`lishlarini, ulardan oq fotihalaridan boshqasi kerakmasligini so`radim. Ohiri ko`nishdan o`zga yo`l yo`qligini tushunib rozi bo`ldilar. Kichikroq to`y o`tqazishga, ijaraga uy topishga yordam berishlarini va Madinani sarposi, to`y harajatlarini, bir qismini ham zimmalariga olishlarini aytishdi. Faqat bir shart bilan, to`ydan keyin mojoro bo`ladigan bo`lsa hammasiga o`zimiz javobgar bo`lishligimiz haqida tilhat yozishimiz kerak edi...

* * *

2010 Yil 27-Aprel Seyshanba. To`y o`tqazish uchun hamma narsa tayyor bo`ldi.
Avval masjidda shariy nikoh o`qitdik. So`ng mashinada to`yxonaga yo`l oldik. Nari borsa 50 nafarga yaqin mehmonlar kelishgan. Orasida men taniganlardan, Shodiya, Sarvar yana uch to`rt, kursdoshim, Madinani dugonalariyu qarindoshlari bor edilar. O`yin kulgu 2, 3 soat davom etti... Kuchli hayajonda bo`lganim uchun, uyog`i juda tez fursatda o`tib ketdi.

Chimildiq. Unutilmas tuyg`ular og`ushida o`tgan visol kechasi, uzoq cho`zildi. Tonga yaqin, bir zumga ko`zim ilinibdi.
Behos uyg`onib ketdim. Madina tepada o`tirardi. Hayolchan bo`lgani uchun, dafatani uyg`onganimni payqamadi.
Uning xiyol ma`yus qora ko`zlarida tomchi yoshni ko`rib ko`nglimni allanechuk buzuldi. Umuman uning butun vujudida, ochiq, muloyim chehrasida, o`ychan tikilib turishida bo`lakcha bir g`amginlik bor edi. Meni ilg`adiyu, epchillik bilan ko`zyoshlarni sidirib tashladi va jilmaydi:

- Begim... -deya ohista barmoqlari bilan sochlarimni o`ynadi.
- Gulim, chimildiqdayam ko`zyosh to`kkaning nimasi? - asta ko`zlarida qolgan namlikni sidirdim, - Chimildiq muqaddas, bu oshyonda yaxshi narsal haqida o`ylash kerak, - unga o`ylama deymanu, o`zim qiynalaman, oyim, jigarlarim ko`z oldimdan ketmaydi, - Betakror tabassuming bilan, begingni qalbiga o`t yoq gulin, bu oshyonda, baxt bulog`idan, visol chashmasidan qalbimizni sug`oraylik...

Uning g`ash ko`nglini ko`tarishni istadim. Bo`sa olib, asta tizzasiga bosh qo`ydim, tunday qora, ipakdek mayin, manjuntol navdaladaridek uzun, sochlarini yuzimga surib o`ynadim.

- Madinam bugungi tun shunchalar yoqimli, shunchalar mazmunli, shunchalar yorug`ki, hatto bu yorug`lik ko`zlarimni qamashtirmoqda. Senga erishmoq pokiza visolingni, baxtdan porlagan vasling yetmoq yo`lida, zahmatlarimga sirdosh tun bu oqshon baxtimizga guvoh bo`lganidan mumnun, bizga kulib turgandek... -dedim ko`z qirimni derazaga tashlab.
- Bir necha kunki bedorsiz? -dedi.

Oylamni o`ylab havotirda yurganimga shamma qiligan bo`ldi. Rost ohirgi haftalar, to`y yaqinlashgani sayin, beydor bo`lib qoldim. Ammo bu bedorligim, birorta tashvishdan yori, qayg`udan emas, aksincha necha yillik orzuyimga baxtimga yaqinlashayotganimdan, unga erishaganimdan edi.

- Seni sevaman gulim, juftim halolim... -deya asta yuzlarini siladim, sochlaridan taralayotgan iforlarga qondim.
- Men baxtliman... - shivirladi, - Sizning umringizga yo`ldosh bo`lmoq, men uchun baxt... Meni tanlaganiz uchun, sevganiz uchun, ko`nglimizga pokiza ishq bergan parvardigorimga be`hisob shukurlar bo`lsin.
- Ollohimga shukur...

Yuzimga