Tasodifiy hikoya: Qaynota va kelin. (TANLOVGA).
Salom xurmatli saytdoshlar bu realni bo'lmagan voqea shunchaki biroz börtirilgan. Demak boshladik ...davomi

keltirgan onasini so`zlarini ikki qilmaganigami? Ko`zida yosh bilan uyiga kirgazib yuburdim-a! U bechorani esa o`z dardi o`ziga yetarli ekan...

Sevgan insoning, u hatto birovni haloli bo`lsada uni qalbingdan chiqarib tashlolmaysan. Chunki bu qalbda uning simosi bor, ismi yozilgan! Balki yurak tubiga yashirish qo`yish mumkundur, biroq batomom yo`q qilish imkonsiz. Shunga bo`lsa kerak, u ozor cheksa men ham qiynalaman, qalbidagi og`riqni men ham tuyaveraman!..
Shirinni turmushidagi notinchlik mening ham halovatimni buzardi. Barchasi tezroq iziga tushini u ham baxtli bo`lishini istardim.

Shirin o`sha kelgancha bir oyga yaqin uyida o`tirdi, keyin qandaydur bir mulla topilib o`z bo`yniga olib ularni qayta nikohlab qo`ydi.

* * *

Dadam mashina qishki mavsumga tayorlab qo`yishimni buyurdilar. Balanserofkada ishlaydigan bitta tanishim bilan Lasettiga balom olgani japchast bozoriga tushgandik. Shu bozorchani biqinida, Nozima opamni turmush o`rtog`i Suhrob akani moykasi bor. Suhrob aka juda bir ajoyib chapani yigit. Ular bilan munosabatlarim a`lo darajada. Shunga salomlashmay o`tib ketishga ko`ngil bo`lmay mashinani yuvdirib olish uchun kirdim.

- Hush ko`rdik Rustamboy hush ko`rdik, -dedilar iliq qarshi olib.
- O`ziz yaxshimisiz Suhrob aka?
- Zo`r, -dedi quchoq ochib so`rashar ekan.
- Uydagilar quda hola, quda buva, Noza opam, jiyanlar yaxshmilar? -dedim, bir boshdan hol so`rab.
- Bizda hammasi OK... - o`rindiqqa o`tirdik, - Rustamboy qay shamollar uchurdi?
- Mashina balonini alishtirgani kelgandim, buryo`la sizni ham suhbatizni olay dedim...
- Ilhom... - niridagi mashina yuvayotgan bolani chaqirdi, - Anovi Lasettini yuvib qo`yilar! -dedi va o`zi naridagi oshxonaga imladi. - Yuring bir piyola choy ustida gaplashamiz...

Suhrob aka bilan uyoq bu yoqdan gaplashib o`tirgan edik. Boyagi bala yugurib keldi.

- Suhrob aka hali Jentira keldi sizni so`rayabdi... -dedi.
- Hee onasini... - Suhrob aka achchiqlanib so`kindi, - Hozir chiqaman!

Jentirada kelgan Shirinni eri ekan. U bolani uncha hushlamaganim uchun yoniga bormadim. Suhrob aka u bilan allanimalar haqida gaplashdi, so`ng kuzatib yonimga qaytdi. Ayni shu chog`da u qayrilishdan aylanib ortga qaytayotgan edi, signal chalib Suhrob aka bilan yana bir hayirlashdi.

- Bo`p, bo`pti damini olaver chumooo! -dedi, Suhrob aka unga qo`l ko`tarib qo`yarkan, dimog`ida so`kinib.

Bir-birini ovozini eshitmaydi. Lekin Shirinni eri mashina ichida bo`sada imo-ishorasidan hayralashani bildim. Biroq Suhrob aka qo`l ishorasi iliq hayrlashuvga o`xshasada, tili umuman boshqa so`zlarni aytgandi. Bojalarning bu kabi harakatidan ham hayron qoldim ham kulgum qistadi.

- Suhrob aka, u ham so`kinib hayrlashmadimikin? -dedim kulib.
- Hee onasi...
- Bojalar juda inoq ko`rinasizlar!
- Bu haromini boja deyishga ham or qilaman... -dedi, battar tutoqib.
- Nimaga yaxshi bolaga o`xshaydiyu, doyim qo`li ko`ksida. Avvallari inoq edilar?
- Bilsez edi asli bu hezalak qana insonligini! - yana bir bojani shaniga iliq so`zlarni yo`llab oldi, -Bu hezim, Shirinaxonga; sochingni kesib yonimda MODNITSA bo`lib yur debdi... Ko`chada ayollarni avvati ochilb ketyabdiyu, bu takadan bo`lgan iflos, muslima ayoliga shunaqa debdi... Yana bu haromi takadan tarqaganni og`zini bo`shligina qarang!
- Taloq qilganini aytyabsizmi? -dedim, gaplari manosini tushunib.
- Nima uchun taloq bergani bilasizmi? -dedilar, ko`zlari ola kula bo`lib.
- Yo`q. Nima uchun ekan? -dedim, qiziqib.
- Shirinaxon nomoz o`qigani uchun! Xotinni nomozxonligi, benoz erni nafsonyatiga tekkanmish!
- Astog`firulloh!!!

Suhrob aka bilan ancha gaplashib o`tirib, so`ng uyga qaytdim...

O`sha Suhrob aka bilan bo`lgan suhbatimdan so`ng Shirinni eriga bo`lgan hurmatim umuman yo`qoldi. Biroq nima bo`lsada, o`sha ablah qalbim sohibasi bo`lgan insonni umur yo`ldoshi. Shuni uchunam unga yomonlikni ravo ko`rolmayman. Qo`limdan kelgan esa, insof so`rab Shirinni baxtli qilishiga umid qilib yashashda davom etish.
Kunlar o`tishda davom ettardi, ammo Shirin hamon azobda. Rosdan ham Suhrob aka aytgandek u takda bo`lgan iblis allaqachon bishqa birovga ilakishib olgan ekan. Shirinni sabir toqatni, ojizlikka yoyib uni ho`rlashda davom etardi.

Inistitutda ikki kursga o`tgandim. Paxtadan qaytgach endi rostakamiga o`qish boshlan edi. Inistitutga uydan qatnab o`qirdim. Nayabr oyi o`rtalari kun yomg`irli anchayin sovuq edi. Taksida uyga qaytayotgan edim. Hamma yomg`irdan qochgan ammo bir qiz yomg`irga parvo qilmay yo`l chetida ketib borardi. Uzodan bo`lsa ham qadam bosishidanda taniyman, u qiz Shirin edi.

- Amaki shu qizni olvolaylik, - taksidan to`xtashini so`radim, - Meni singlim bo`ladi...
- Ho`p, -dediyu Shirinni oldiga to`xtadi.

Tezda mashinadan tushdim. Meni ko`rishi bilan o`zi shundog`am yomg`irlab ostiga berkingan ko`z yoshlarini artdi. Ustida yupun halat, puhli jelatka, boshida rumol, oyog`ida esa damashni shippak! Bundan malumki uyida bir ko`ngilsizlik bo`lgan. Men esa uni hijolatga qo`ymaslik uchun hech narsani sezmagandek tutdim o`zimni.

- Shirin...
- Aaaassalom alaykum!
- Va`alaykum assalom. Uyga ketyabsanmi?
- Himmm, -dedi bosh irg`ab.
- Chiq mashinaga! - orqa eshikni ochdim, - Men ham uyga ketyabman...

Shirin indamay orqa o`rindiqqa o`tirib oldi. Atayin hijolatda qoldirmaslik uchun unga boshqa bir so`z ham gapirmadim. Taksis ham yoshi kattaroq kishi edi. Albatta yoshgina kelinchakni bu holatga etibor qaratishi, sababi so`rashi mumkun edi. Shuni uchun taksisni chalg`itib, uni turli savollar bilan diqqatini o`zimga qaratdim. Hash-pash degunch uyga yetib keldik. Avval Shirinni esigi oldida to`xtab uni tushirib yubordim, so`ng uyim oldida to`xtab yo`l xaqqini to`lab taksisni ortiga qaytardim. Bu orada Shirin ko`zdan ko`rinmay qolgandi, uyigi kirib ketti degan hayolda men ham uyga kirib ketdim. Oyim ham dadam ham ishda edilar. Kiyimlarni alishtirgch yolg`iz o`zim tushlikka o`tirdim. Negadur tomog`dan hech narsa o`tmas, Shirinni holini so`ragim kelardi. Ko`chaga chiqdim, ne ko`z bilan ko`rayki Shirin darvoza panasida qunishib turardi.

- Shirin! -degancha yoniga yugurdim, - Nega kirmay turibsan?

Darvoza eshigini itardim, qulflangan. Ahir ammam bu vaqtda bozorda bo`lishlari butkul yodimdan ko`tarilibdi.

- Sovqatib qolibsanu! Yur biznikiga...
- Yo`q...
- Qaysarlik qilma, yur uyga! - qo`lidan tutib uyga boshladim, - Hozir uyga kirib ammamga telefon qilamiz...
- Oyimga indamang, havotirga tushmasinlar.
- Ho`p indamaymiz!

Honamga olib kirdim, bechora yomg`irda qolgan qushchadek suvga bo`kkandi. Tezda javondan toza sochiq, qalin sifartipkamni, yangi paypoq olib qo`liga tutqazdim.

- Manashulardan foydalanib o`zinga qarab olgim. Men ungacha choydamlab kelaman!
- Keraymas...

Yuz qiyofasidan iymanayotgani tushunib olishim qiyin emasdi. Shunga ortiq qistovga olmadim.

- Ho`p, - devanni ustidagi adyolni yelkasiga tashladim, - Hozir isib qolasan, lekin oyog`ingni, sochilaringni