Tasodifiy hikoya: hamma oqisin(Daler_9096)
bollar hikoya yoziwda sal hikoyalaringa ahamiyat berila ohirgi vaxdagi hikoyalar vaqwe cherezchur bo...davomi

ko’rib
qolsaham salomini kanda qimasdi. Xadichaxonga qiyin
bo’libdiya. –
Nimasini etasiz. Bu yil uylantiraman
digandilar. – Unda tezroq yuringlar. U
yoqga ham chiqishimiz kerak. – Buni
qaranglar, bitta mahalladan ikki ko’chada bir kunda maraka bo’lsaya.” dib bir
birlari bilan
gaplashib o’tib
ketishdi. Robiya telefonni ushlagancha
joyidaqotdi. Unda
telefondahazillashishmagandi. Orqaga qaytib,boshqa ko’chaga yurdi. Qayrildi.
Bu ko’cha ham tanish, rasmini ko’rgan.
To’g’ridagi eshik
yonida ham odamlar
to’planib turishibdi... Robiya yo’l
chetidagi daraxt tagiga turib, piqilib yig’lab yubordi. Buni kutmagandi.
Juda og’ir zarba bo’ldi. Yergao’tirib
qoldi. Bir qancha vaqt o’tirdi. Behol... Yonidan
odamlar
ikki tobutni olib o’tib
ketishdi. Ikki xil tobut. Biri yoshniki, qizil duxobao’ralgan, biri qariyalarniki
oq surup o’ralgan. Odamlar tobutni
qo’lma qo’l qilib ketishvoti. Robiyaasta
tobutgaqarab qo’ydi. Nima diyishni ham
bilmadi... Kun
qoraygach, kimdir uni turg’azib, manzilini so’rab, uyiga
kuzatib qo’ydi. Bu manimcha usha
Sobirni telefonida gaplashgan yigit edi.
Robiya uyida yig’lashga ham holi
qolmagandi. O’ksib, o’ksib qo’yardi. Onasi uni
yonidanima qilishni bilmasdan yurardi. Birgaolib kelgan
yigit unga nima bo’lganini etib berdi.
Onani ko’zlari yoshlandi. Qizini sirdoshi
edi. Nima yordam qilishni ham
bilmasdi. Tez yordam chaqirdi. Doctor Robiyaga
tinchlantiruvchi ukol qilib ketdi. Robiya uhlab qoldi... Soat 6:00.
Robiyani telefoniga SMS keldi. “Salom.
Xayirli tong! Yahshi yotib turdingmi?
Mani uyg’onib, sog’inib qolmadingmi?
Mana bugun ham usha vaqtda SMS yozdim))”.
Robiya SMS ovozidan
uyg’onib ketib, telefonini oldi. SMS ni
o’qidi. Kulib qo’ydi. Vahar doimgi
javobini yozdi. “Assalomu Alekum.
Sizga ham Xayirli tong! Rahmat juda
zo’r uhladim. Sog’inchim, zarracha!))” Yuborgandan
keyin, telefoniga qarab
kulib qo’ydi. Oz kulib turib, yuzi
tezdao’zgardi. Axir qanaqa qilib?????
Hich narsaga tushunmasdi. Qanaqa
qilib SMS keldi. Telefonini qo’liga olishi bilan, jiringlab qoldi. Sobir telefon qivotti. Hayron
bo’ldi.
Qanaqasiga.
Nahotki adashdi. Kecha uni kimdir olib
keldiku. Telefonni oldi. - Allo.
Assalomu Alekum. - Allo. Voalekum Assalom. Siz Robiyamisiz. Hozir SMS ni
siz yozdingizmi? (kechagi yigitni ovozi) - Ha.
MangaSMS
keldi. Har kuni
yozadigan SMSlari. Javob yozdim. -
Kechirasiz. Telefon hali ham manda turibdi. Sizgahich kim SMS yozmadi.
SizdanSMS kelganiga, o’qib hayron
bo’lib, telefon qildim. - Mana manga SMS keldiku.
Keyin
yozdim.
Yozganimdan keyin esimgatushib, hayron bo’lib turgandim. Siz telefon
qilib qoldingiz... (Sobir vafot etganiga
so’ngi bor ishonib, dodlab yig’lab
yubordi.) - Robiya. Afsusdaman. Og’irroq bo’ling.
Yig’idan
foyda yo’q. Robiya yig’idan to’xtamasdi. Onasi kelib, qizini ovutgan bo’ldi. Robiya
yana yig’lab,yig’lab charchadi. Uhlab
qoldi. Onasi Robiyani otasi bilan
Sobirnikiga fotixa o’qigani ketdi...
Kelgandan keyin onasi qizini boshiga kelib, “sen
albatta baxtli bo’lasan,
taqdiringga u yozilmagan ekan.
Boshqasi sani baxtli qiladi” dib,
peshonasidan o’pib qo’ydi. Ertasi kuni
tong. Soat 6:00. Robiyani telefoniga
SMS keldi. “Salom. Xayirli tong! Yahshi yotib turdingmi?
Mani uyg’onib,
sog’inib qolmadingmi? Mana bugun
ham usha vaqtda SMS yozdim))”.
Robiya SMSni o’qidi. Lekin javob
yozmadi. Pichirlab, siz o’lgansiz dib qo’ya qoldi. Lekin buunga g’ayri tabiiydek
tuyulardi.
Tushga yaqin
Sobirni raqamiga telefon qilishni
dugonasidan so’radi. Birozdan keyin
dugonasi Robiyaga qaytib qo’ng’iroq qoldi. Telefonni boshqayigit olganini
etdi. U SMS yozmagan ekan dib qo’shib ham
qo’ydi.
SMS kelaverdi. Kelishdan
to’xtamadi. Har kuni. Bir xil vaqtda,
soat 6:00 da SMS kelaverdi. 1 oy bir xil SMS. RobiyaSobir bilan gaplashgan
oxirgi gapini esladi. “SMS yozaman.
SMSimni kutgin” digandi. “Lekin qanaqa qilib,
buni
imkoni yo’qku.
Qanaqa qilib. Ularni telefon raqamlaridan SMS kelsade, lekin hich
kim yozmagan bo’lsa. Man javob
yozsam borsa. Mani rosa javob yozgim
keladi. Sog’indim dib. Rosa sog’indim. Juda
sog’indim.
Tunlari yostiqlarim ho’l bo’lib ketadi, sizni eslayverganimdan.
So’gindim dib yozgilarim keladi. Lekin
kimga yozaman. Man yozganimni ular
o’qimasalar. Kimga yozaman????”
shunaqa lar dib yig’lardi. Yana tong. SMS keldi.
“Salom. Xayirli tong! Yahshi
yotib turdingmi? Mani uyg’onib,
sog’inib qolmadingmi? Mana bugun
ham usha vaqtda SMS yozdim))”.
Tanish xolat. Qaytib qo’ng’iroq qildi.
Boshqachiday olmadi. Telefonni so’ramoqchidi. Bunday
azobga
chidolmasdi. Telefonni bir boshqa yigit
oldi. - Allo. - Assalomu Alekum. -
Voalekim Assalom. Eshitaman sizni. -
Manga haligacha SMSlar kevotti. Soat 6:00da. Avvalgidek. - (chuqur ho’rsinib). Man
Sobirni
akasiman. Uni
telefonini man olib yuribman. Avval
etganizdan keyin, kompaniyaga
bordim. Ular arxivni ko’rib, tasdiqlashdi. Keyin telefon ustaga olib
bordim. Ular bunga SMS yuboruvchi
programmao’rnatilganini etishdi. Unga
SMS yozib, hohlagan paytga
yuborishga qo’ysa bo’larkan. Sobir
sizga SMS jo’natishni har kungiga qo’ygan ekan. Programmani o’chirish
uchun parol terish kerak ekan. Afsuski
bilmayman.
Ustao’chirsa, boshqa
narsalar ham o’chib ketar ekan.
Ukamni telefonida uni eslatuvchi ko’p narsalar bor. Shungao’chirtira
olmadim. Sizga etmoqchi edik. Lekin
qanday etishni bilmadim. Nima dib o’ylashizni
bilmadim. O’zizni telefon
qilishizni kutdim. Sizdan bir iltimosim
bor edi. Iloji bo’lsa biznikiga keling. Onam sizni ko’rmoqchi edilar. Ukamni
xonasi shunday turibdi. U yerga oldin
kirmasdilar. U o’lgandan keyin, uni eslab
xonasigakirib,
sizni rasmlarizni
ko’rdilar... ushanga siz bilan ko’rishmoqchilar. Yo’q dimang.
Hohlasangiz,uyizdan borib olib
ketishadi. - ... (uzoq o’ylanib. Sobirni
hurmati uchun ham rozi bo’lishga qaror qildi).
Hop.
Faqat oyim ham man bilan boradilar. - Mayli. Sizni 11:00
larda olib ketgani boraman. Manzilizni
etvoring. Robiya manzilini etdi. Keyin onasiga
etdi. Onasi boshini egib, mayli
ishorasini qildi. Sobirni akasini ularni
uyidan olib ketdi. Uyda Sobirni onasi Xadichaxon opa ularni yig’lab kutib
oldi. Yig’i orasida,“o’glim yeta olmagan kelinim
kelibdi”
digan so’zlari ham bor
edi. Ular Robiyani quchoqlab,rosa
yig’ladilar... Sobirni akasi o’zini bolasini quchoqlab, homush o’tirardi... Robiya
onasi bilan qaytib olib ketvotganda,
akasi gap boshlab qoldi: “Man ukamni yahshi
bilmas
ekanman. Siz haqingizda
ko’p gapirardi. Sovchi ham yubormoqchi edi. Afsuski... Telefonini
man olib yuribman. Ishlatishgamas.
Shunchaki uni tanishlari, kimdir telefon
qilsa man gaplashaman. Ko’plar uni olamdan
o’tganini
bilishmidi. Tushuntiraman. Ko’plarni kayfiyati
judatushib ketadi. Mangaham qiyin.
Har telefonda uni eslab, uni
tanishlarigajavob berish. Uni o’lganini
eshitgan tanishlari, u ko’p yahshilik qilganini etib
berishadi. Shu mani ukammidi dib o’zimdan so’rab
qolaman. Hich qaysinisini man
bilmasdim. Tarixgayozilgulik ishlar
qilgan ekan. Undan qovotganini