Tasodifiy hikoya: QANDAY QILIB 2
QANDAY QILIB Shundo qilib, meni shohdor hayotim boshlandi, xotinim esa jalablik hayotini boshladi. Xotinim boshdan kechirgan his-tuyg'ulari ikkalamizga ham juda yoqdi. Endi Javohir har kuni kechqurun xotinimni sikardi, chunki u mandan oldin uyga kelardi. Man bir necha soat kech qaytardim, ular uchun juda ko'p ish borligi haqida turli xil baxonalarni o'ylab topardim. Xotinim hamma narsani juda yaxshi tushundi va man bilan til biriktirmasdan, hamma narsa haqiqatan ham shunday ekanligini ko'rsa...davomi

Tinchlikmikan, bekorga qilmaydi u?
-Alo, hov Ruxsor? -shunday deya Sabinani boshini nari surdim.
-Axrorakoo, -ovozi qandaydir yalinchoq edi. Buni sezib sergaklandim.
-Tinchlimi? Nima bo'ldi Ruxsor?
-Anu bola orqamdan mashinasida kuzatib kelyapti. Nimagadir qo'rqyapman.
-Qatta ketvosan?
U men yotgan domdan 2 kvartal narida ekanini eshitib sakrab turdim.
-Muhim ish chiqib qoldi, -shimimni ko'tarib, Sabinaga yuzlanarkanman. U o'zicha arazlagan bo'lib oldi.
Men esa tashqariga otilib chiqdim. "Onayniskeee yiban bla, man u churkaga nima diganidim? Amini chiqazaman hozi pidarazzi". Mashinaga gaz berdim.
Yo'l chetida, tratuarda Ruxsora ketib borar, meni kutayotganmidi, tez-tez umid bilan atrofga qarab qo'yardi. Yo'lda esa, sekinlik bilan yashil rangli Spark ketib borardi.
-O'sha!
Gazni bosib, undan oldinga o'tdim va mashinamni chetga burib, (uni yo'lini to'sib) keskin tormoz berdimda mashinadan otilib tushdim. Mendan taxminan 3-4 yosh kichik, nimjonroq, olifta ko'rinishga harakat qilayotganroq yigit ekan. Tezlib bilan Sparkni eshigini ochdim.
-Ee ok...
Gapini aytishga ulgurmadi, bir qo'limda bilagidan, boshqasi bilan bo'ynidan mahkam qisib, tortqilab mashinadan tushirdim, lekin qo'llarimni qo'yib yuborishga shoshilmay, uni tortqilab 2-3 metr yurdimda, basharasini Sparkni old oynasiga to'g'rilab zarb bilan itardim. "Daq" etgan ovoz bilan yuzi oynaga yopishdi. O'zicha nimalarnidir aytishga harakat qilar, lekin oxirigacha aytolmasdi. Sochidan g'ijimlab turgazdimda, o'zimga qaratdim:
-Sanga nima diganidim suka?
-Oka, man anu
-Oneni amiga tiqaman keyinga safar san qo'tobasharani, chunvoldinmi? -yana siltab, kuzovga itardimda, ortimga qayrildim.
Yo'l bo'yidagi ariqning narigi tarafidagi trotuarda turgan Ruxsoraga imo qilib mashinani orqa eshigini ochdim. Ruxsora mashinaga chiqqach, men ham o'tirdimda, yo'lga chiqdik.
-Yana ilakishsa et chunding?
-Ho'p... -qanaqadir mungli ohangsa aytdi.
Oynadan orqaga qaradim: ko'zlarida yosh!?
-Eeey yosh bolamisan nime yilavosan?
-Qo'rqib ketdim, -dedi u yig'lamsirab, ko'zyoshlarini artarkan.
-Qo'rqoq, -deya jilmayib qo'ydim.
Ruxsorani kvartirasiga eltib qo'ydim.

* * * * *

Ertasi kuni.
Soat taxminan 14:30.


-Allo Axror?
-Ha Akbar, tinchmisan?
-Universitetga kelolisanmi o'rto?
-Yo' hozi boromiman, ishdaman. Tinchlimi o'zi? Domla bilan 3 kun oldin gaplashib keludimu?
-Yo' sabab boshqa. Kechay kuni bitta bolani uribsanmi?
-Kimmi?
-Qattan bili, bizadan sal yoshrode.
-Ha kecha shunaqa bo'ludi shakil tinchlimi?
-Ha kecha rosa uribsan, shunga sani surishtirvoti, razborga chaqirishga.
-Chummadim, qanaqa uribman? Chertib qo'yganimga shunchalimi?
-Kelasanmi?
-Hozi o'tomimande bla, vashe uzoku, man ofisdaman. Yarim soatda ishlani tugataman.
-Man unda u bolaga etaman, soat 4ga yaqinro joyga borib turadi, bo'ladimi?
-Aha.
-Mayli ho'p.
Uxx blaaa, razbor qilishga chaqirayotganmish! Qayerdan oldi ekan bunch "dux"ni? Tomirlarimda oqayotgan qon qizib borayotganini his qilardim. Oylik hisob-kitobni to'g'rilab, boshliqqa berib qo'ysam bo'ldi. Shoshilib tezroq tugatishga kirishdim. Hisobotni tugatib, endi boshliqni xonasiga kirayotganimda Akbar kelib qoldi.
-Bo'shab qoldinmi?
-Ha, shundo shefni xonasiga kirib chiqi.
Doim hisibotni indamay olib qolib, menga "ketaver" deydigan odam bu safar javob berishga shoshilmay, faylni bir-bir varaqlab ko'ra boshladi. Shu turishda huddi yillab kutgandek bo'ldim. Nixoyat javob tegib tashqariga chiqdim.
-Kettikmi?
-Ha, sanam borasanmi?
-Iiy, sani bir o'zini jo'natamanmi? Manam bir ko'rib keli, anchadan beri razborga chiqmadim.
-Mashinadan tushmi o'tirasan unda, -dedim mashinani o't oldirib.
-Idi naxxuy jalab, yoshbolamidim sanga?
-Gap undamas, yakkama-yakka bo'sin, san aralashma dimoqchiman.
Shu atrofdagi Maksim Gorkiy tarafga yurdik. Allambalo ko'chalardan ichkarilab, ochiq maydonda to'xtadik. Uzoqda tanish Spark. Anavi "yiban" kapotga o'tirgancha telefonifa sms yozish bilan band. Men undan 20 metrcha beriroqda to'xtadim. Mashinadan tushib, u tarafga yaqinlashdim. U men kelayotganimni ko'rib, telefonini cho'ntagiga solib, peshvoz chiqdi. Yonma-yon kelib, baqrayib turaverdik.
-Oka kecha nimala qivordiz?
-Nimala qivoribman?
-Vash xuyet qivordizde okam lekin.
"Oho, ko'cha tilini zo'r bilarkanmi?" deya hayoldan o'tkazdim, "qattan ovoti buncha duxxi?"
-A tak bratishka sanga nima diganidim man undan oldin a? Ko'tini qisib yur digan...
-Ee oka narmani gapirin ho'p, -qo'lini paxsa qila boshladi.
-Nima qilasan soska?
Nega bugun "dux"i baland ekanini keyin bildim. Sparkni eshigi ochilib, 3ta yigit (menimcha uni "okaxonlar"i) tushib keldi. Yoshi taxminan men qatori yoki bir yosh kichik. Lekin gavdasiga qaraganda ancha baquvvat yigitlar edi.
-Nimala bovoti a? -dedi qolganlaridan ko'ra gavdaliroq, yoshi kattaroq, aqlliroq va o'zini shularni "kattasi" deb hisoblaydiganrog'i.
-Iy bla, -deb yubordim ularni ko'rib. Kelayotganimda mashinasini ichiga qaramaganim uchun ham bular kelib qolishini kutmagandim. Bu paytda orqadagi Lacettini eshigi ochilib-yopilganidan Akbar ham mashinadan tushganini angladim.
Men haligi yigitga hayrat bilan tikilib turardim. Shahboz esa gerdaygancha yana Sparkini kuzoviga o'tirib oldi.
-Kecha yaxshi ish qimabsizde o'rto, -deya menga yaqinlashdi.
-Unda qanaqa ish qibman? -dedim so'z o'yini blan jaxlini chiqarish uchun.
-Mambini qaren, a bu ukamizi vashe hafa qipqo'yibsizu? -menga yanayam yaqinlashdi, -Sal o'zizi bosib yurin ho'p.
-Bosib yurmasam nima bo'ladi?
-Unda bosib qo'yadiganla bor, -shu joyida huddi yosh bolaga "panyatka" berayotgandek qo'lini bo'yin aralash yelkamga qo'yvolgani qonimni qaynatdi.
Qo'lini siltab jag'iga musht tushirdim. Shu bilan janjal boshlandi. Uni sheriklari ham qo'shilishib ketishdi. Akbar yugurgancha yetib kelib oraga qo'shildi. Tepkilar... Mushtlar... Tarsakilar... Suyak singandek "qirs-tirs" ovozlar...
Ikki kishi bo'lsakda ularni adabini bera oldik. Hozirgacha hursand bo'ladiganim o'sha vaqtda Shahbozni rosa tepkiladim. Qayerinidir sindirganim aniq.
Qon qaynab turgan vaqtda bilinmas ekan, lekin keyinchalik uyoq-buyoqlarimda og'riq tura boshladi. Yuzim sezilarli darajada shilingan, qornimga yegan tepki yo mushtlarning asorati sezilyapti. Chap qo'limni yelkamga tutash qismi esa 2-3 kungacha qattiq og'rib yurdi.
-Bugun uyga bormiman, -dedim Akbarga, yo'l bo'yida mashina eshiklarini ochib o'tirarkanmiz.
-Iy, nee?
-Basharamga qara bla, qanaqib boraman.
-Unda qatta qolasan? Bizanikiga yur?
-Ha yooo, bironta qichammikida qolaman. Ertagacha sal-pal bitib qoladi harqale.
Shu kuni tanish qizlarimdan birini uyida tunadim. Seks qiladiganmas, yaqin do'stim bo'lgan qiz.
Lekin ertaga obeddan keyin uyga borganimda. . .
Xonamda yotgancha internetda sayr qilib yurgandim. Uyda hech kim yo'q. . . Kimdir darvoza qo'ng'irog'ini chaldi. Erinibgina o'rnimdan turdim. Tashqarida esa. . . Uchastkavoy turardi. Ortida bayroqni rasmi bor chiziq tortilgan damas. Rulda yana bir militsioner.
Qolgani hikoyam boshidan ma'lum.