Tasodifiy hikoya: Mening Dilnozam
Bozor aylanib amakivachchaning o'g'liga tug'ilgan kuni uchun sovg'a izlab yurganimda bolalar do'koniga kirdim. Peshtaxta ortidan moviy-kulrang ko'zlari, och jigarrang, jingalak sochli va chiroyli tabassumli yosh, xotirjam qiz turar edi. (Unga mahliyo bo'lib sovg'a ham unitilgandi.) "Sizga nima kerak edi degan shirin ovoz meni xayolarimni buzdi", u ajoyib va ​​shirin ovoz bilan so'radi va men do'kondaligimni angladim. Nima deb atalardi xullas uni yoqtirib qoldim, bir qarashda. O'sha kuni qan...davomi

қайтди. Ҳар
қанча дашном-у балоларга
чидаб, Раҳимжонни кутишга
аҳд қилди. Ўша куни тунда
уйига бориб юм-юм йиғлади,
ҳасратини болишларга тўкди.
Орадан ойлар ўтди.
Ўтган фурсат ичида одамлар
бир пайтлар ҳаё пардасига
бурканиб, «ниқобли» деган
номни олган қизнинг
ҳомиладор эканлигини
пайқашганди.
Энди Наргизани «Ниқобли
қиз», дейиш қишлоқдошлари
учун ғалати эшитиларди.