Tasodifiy hikoya: Янги йил кечалари 3
Шохиста опасидан бу сузларни эшитгач, анча вактгача узига келолмай юрди. Аслида эса вокеа бундай бул...davomi

shoshilgancha chiqib ketdi...

Kitob do`konida yurar ekan, kitoblarni ko`pligidan qay birini tanlashga boshi qotdi. Sotuvchining maslahatiga ko`ra 3, 4 ta ommabop, asarlar to`plamini sotib oldi. O`zgacha hissiyotlar va qandaydur qo`rquvda edi. Hissiyotga berilgani yana qizni ko`raman, qo`rquvi esa qiz xovlida bo`lmasich, onasi ichkariga kiritmasachi degan hadikda edi. Ammo darvozadan ichkariga qaraganda, ko`zlari quvnab ketdi. Qiz yana qip qizil bo`lib ochilgan atirgullar oldida. O`sha kattakon kitobini o`qib o`tirar edi. Mayin esayotgan shamol, qizni rumoli ostidan chiqib turgan zulfini uyog`dan bu yog`ga hilpiratar edi.
Farxod ikki bor eshik qoqdi:
- Kechirasiz yaxshi qiz!
Qiz kitobdan boshini ko`tardiyu, tezda chakkasidagi yoshni sidirib tashladi. So`ng mayin ovozda:
- Keling! -dedi.
- Kechirasiz, havo rosa issidida tomog`lar qaqrab ketdi! -dedi yana gulzorga ishora qildi. Lekin gulzorda shilangdan oqayotgan suv yo`q.
Qiz ham asta osmonga qaradi. So`ng jilmayib lablarini kafti bilan to`sdi:
- Marhamat keling! -dedida yana aravachasini ortga burib naroqdagi stol oldiga keldi. Farxod asta ichkariga kelarekan, o`zi aytgan gapidan o`zi kulgusi keldi. Chunki havo biroz bulutli, buni ustiga mayin shaboda esmoqda edi...
Qizga yaqin borar ekan, qiz choynakdagi sovub ulgurgan choydan bir piyola quyib qo`lida ushlab turardi. So`ng Farxodga salom berib, tavoze bilan piyolani uzatdi. Choyni ikki ho`plab ichgach, huddi ko`p yillik qadirdonday qizga tabassum bilan boqdi.
- Choyiz uchun katta rahmat, mana-bu sizga! -qo`lidagi kitobni qizga uzatdi. Qiz biroz ikkilanib turdida asta kitobni oldi. Kitobni zamonaviy miqovasiga bir qarab oldi:
- Yangi sotib oldizmi?
- Yo`q uyda bor edi! -dedi. Bu qiz manga achingani uchun, kitob olib kelibdi deb o`ylamasin degan niyatga yolg`on gapirgandi. Lekin negadur yolg`on gapirgani uchun ko`ngli g`ashlandi. Tez bu dilni hira qiladigan vaziyatdan chiqish uchun gapni boshladi.
- Hali ham o`qib tamomlamadizmi, bu kattakon kitobni? -dedi. Qiz yo`q ishorasi bilan bosh qimirlatdi.
- Adashmasan bu kitobda 5 ta doston yozilgan?
- Ha!
- Siz qay birini o`qib tugatdiz?
- Layli Majunu, Toxir va Zuhroni o`qib tugatdim!
- Juda tasirchan, ekansiz! Boya kirganimda yig`lab o`tirgandiz. Sizni qay bir qahramon taqdiri bunchalik yig`latti?
Qiz, asta jilmaydi, ammo sal uyalganidan yuzi qizardi.
- Farxod va Shirin!
- Farxod va Shirin? -o`zini ismini bu qizni lablaridan eshitgani uchun yuzida tabassum paydo bo`ldi. - Farxod yaxshimikan yo yomon? -dedi.
- Yaxshi ammo!
- Ammo? -deb qizni so`zini takrorladi.
Qiz asta yelka qisti:
- Hali ohiriga bormadim, bu ilohiy muhabbat tarixini? -qiz juda ajoyib tarif berdi.
- Ohirga borganizda so`zlab berarsiz?
- Ohiri, malum-ku, fojiya bilan tugaydi! -qiz hursunib qo`ydi.
- Deyarli tanish bo`lib qoldik, lekin ismizni bilmayman? -dedi.
- Siznikichi? -dedi qiz.
- Avval siz aytaqoling? -dedi Farxod.
Qiz qo`lidagi, kitobga biroz termuldi so`ng:
- Ismim Shirin! -dedi.
- Tasodufni qarang, maniki Farxod! -avvaliga ikkisi ham buni hazilga olib, biroz muddat jilmayib turishdi.
- Mening ismim chindan ham Shirin! -dedi qiz.
- Meniki ham, rostdan Farxod! -dedi.
Endi qizni qiyofasi jiddiy tus oldi, bu oshirib yuborilgan xazilday qabul qilgandi. Farxod buni darxol sezdi. Orqa cho`ntagidan Pasportini oldi:
- Mazah qildi deb o`yladiz-aaa? -qizga Pasportini ochib shaxsi yozilgan yerini ko`rsatdi.
- Abdullayev Farxodjon! -qiz pichirlagancha ism-familyani o`qir ekan. Botinib Farxodni yuziga qarab qo`ydi. So`ng uyalib ketdimi, yuzi qizardi. Pasportni qaytib berar ekan, Farxodni barmoqliri Shirinni barmog`lariga tegdi. Shirin beyhos pastga tushurib yubordi. Aravachasini biroz orqaga olgan edi, oyog`idagi bir poy shippagi yechilib ketdi. Farxod tezda Pasportini yerdan olar ekan. Asta qizni bir poy shippagini qo`liga oldi. Deyarli bir tizzasini yerga qo`ygancha engashdi. Qizni jonsiz oyoqlarida asta ushlab shippagini kiyg`azdi. Qiz bu kutilmagan iltifotdan hayajonga tushib, atrfga alanglardi.
- Oyog`iz qimirladi? -Farxod birdan bir parda yuqori ohangda gapirvordi.
Qiz asta bir tutam, zulfini eshib qulog`i orqasiga qistirib qo`yar ekan:
- Sal qimirlaydi! -dedi mahzum ohangda.
- Kechirasiz Shirin, bir narsa so`rasam ko`nglingizga olmaysizmi? -dedi, yana qizni noziklashib ketgan oyog`chasidan ohista ushlab.
- So`rang!
- Avvaldan... Yo keyin bo`lganmisiz! -Farxod endi bir qo`li bilan ikkinch oyog`idan ham ushladi.
Qiz o`zini ojiz ko`rsatmaslik uchun, o`zini majburlab asta jilmaydi.
- 8-Sinfda o`qiyotgan edim, umurtqamda disk churrasi paydo bo`lgandi. Davolandim, ammo bora-bora shunday bo`lib qoldim! -dedi.
- Shirin hozir necha yoshdasiz?
- 16... -dedi qiz.

``Ey hudo, namuncha yosh? Bechora qizga o`zing sifo ber`` Farxod bir lahza, achinish hissi bilan hudoga nola qildi.

- Do`ktirga uchrab turibsizmi? -dedi.
Shirin biroz sukunatdan keyin:
- Ha... -deb javob berdi.
Yo`q mani aldayabdi ``Eh ota onalar, shunchalik toshbag`irmisiz?`` deb yubordi ichida. So`ngra atrfga qaradi, eskirib ketgan uylar ``qaysi ota-ona bolasini majruh bo`lishini istardi, faqat yetishmovchilik sababdur, qizni ko`rish ilinjida kelaveribmanu oylaviy ahvoliga etibor bermabman!`` orada o`zini ham koyib ketdi. So`ng asta o`rnidan turdi:
- Hudo hohlasa tuzalib ketasiz, man ertaga yaxshi Nevraherurg olib kelaman! -dedi.
- Do`ktir olib kelasizmi?
- Ha, ertaga albatta olib kelaman. Ko`rushkuncha Shirin! -Farxod asta darvoza tarafga yurdi.
- Ko`rishkunch... Farxod aka! -Shirin ham eshitar-eshitilmas shivirlab qo`ydi...

Farxod ketgach, anchadan buyon uy ichida kuzatib turgan Shirinni onasi chiqdi. Asta qizini boshini silab:
- Qizim bu yigit kim, sanga nimalar dedi?
- Bilmadim oyijon, ertaga do`ktir olib kelaman dedi?
- Nega olib keladi, kim o`zi?
- Hayronman oyijon, ismi Farxod ekan menga shunisi ayon!
- Farxod... -onasi ensasi qotdi.
- Ha... Farxod hujjatida shunday yozilgan...

Ona bola, uzoq termulib qolishdi Farxod ketgan eshikka qarab, ikkalalarini ham hayollarida turli savollar.
"Nega?"
"Nim uchun?"
"Kim u?"
Balkiy pok niyatdadur!

Farxod o`sha kuniyoq, ishga kirishdi. Jarroh bo`lib ishlaydigan, opasini o`rtaga qo`yib. Shirinni kasaliga davo topa olaishi, mumkun bo`lgan har bir Nevraherurgga bordi. Lavzi harom bo`lmasligi uchun, yalindi-yolvordi. Nihoyat boshqa viloyatdan topdi...

Ertasi kuni, Shirin do`ktir kelishiga ishonib, kun bo`yi ko`cha eshikka termulib o`tirdi. Farxod kelmadi, balki manga rahmi kelib shunchaki aytgandur. Kun ham qoraydi kelmadi, aldamasa ham bo`lardi, biroz dili og`ridi...
Shirinni onasi ko`tarib arang joyiga olib kirgan edi. Onasiga rahmi keldimi, yo o`kinib kettimi yig`lab yubordi.
- Balki vaqti bo`lmagandur qizim? -qizini ko`nglini juda yaxshi tushungani uchun, qizi nima uchun yig`lab yuborganini sezgandi.
- Yo`q oyijon unga yig`lamyabman! -Shirin onasidan yashira olarmidi...