Tasodifiy hikoya: SEVGILIM BILAN REAL VOQE
Men bu saytda yangiman. Bu mening birinchi hikoyam. Chiqarasilar degan umiddaman. Ismim Qamariddin...davomi

- Yaxshi o`zing yaxshimisan? Oylang tinchmi?
- Tashakkur janob... -o`ziga yarashgan tabassumini qildi, - Nonushta qilasizmi, yotog`izga olib chiqaymi?
- Yotoqda ovqatlanish odobdan emas, pastga tushaman...

Kara Tunen o`rta yoshli, mallasoch yoqimtoy ayol. Ko`pdan buyun oylamizga hizmat qiladi. Uni hizmatkorlikka olganimizda endigina turmush qurgan ayol edi. U paytda ota-onam oldiga qisqa muddatka kelardim. Ushanda ham, ular ishda, yoki safarda bo`lardi. Shunday paytlarda Kara bilan suhbatlashib o`tarardim. Uni hizmatkorday ko`rmaganim uchun, u ham meni yaxshi ko`rar, o`ziga yaqin olardi...

Nonushtaga tushganimda hali ota-onam stol atrofiga kelmagan ekan. Yangi keltirilgan jurnallar ichida Avto ulovlarni yoritib boriladigan jurnalni olib varoqlay boshladim. Sal o`tib, ota-onam stol atrofiga tushib kelishdi. Hechgap bo`lmaganday ular bilan salomlashdim. Oyim odatdagidek gaplashishda davom etdilar, dadam esa qovog`larini solgancha indamay o`tiraverdi.
Kara nushutaga tayorlagan taomlarni stolga tordi.

- Kara... O`zinga likopcha qo`ymabsan-ku? -dedim.
- Janob men...
- Sen ham shu uyda yashaysan-ku, o`tir birga nonushta qilamiz...

U hijolat bo`lib, dadamga, oyimga ko`z tashladi. Dadamni qovog`lari hali ham soliq, onam esa, hayron...
- Nimaga turib?!
- O`zinga ham ovqat suz... -dedilar oyim ham.
Kara kolovlanib dadamga qarab qo`ydida, o`zi uchun ham tamom olib kelib yonimdagi stulga o`tirdi.
- Kara meni bobom shunday o`rgatadilar. Agar ovqatlanayotgan mahalda chiqib qolgan qo`shnini bolasini ham dasturxonga taklif qiladilar... - shunday o`zbekona, insoniy fikr yurutib, ota-onamga bosim o`tqazishda davom ettirdim. - Biz O`zbeklarda, insonni qadri boylik, mansab bilan o`lchanmaydi. Sen oylamizga hizmat qilasan, uyumizni tozalaysan, ovqatimizni pishirasan nega endi biz bilan ovqatlanmaysan?
- Yosh janob hizmatchilarni o`z qoydalari bor... -dedi Kara muloyimlik bilan.
- O`zbeklarni ham o`z qoydali bor, bu insoniylikdir... Qani ol o`sh bo`lsin...

Bismilloni aytida o`z taomimni og`zimga soldim.
- Bay-bay-bay... Kara taomlaring biram mazaliki... - dadam tomonga ko`z qirimni tashlab qo`ydim, - Kara o`zinga o`xshagan singling yo`qmi?
- Janob oylada kenja farzand edim...
- Afsus, singling bo`lganda unga uylanardim...

Bu gapimdan keyin dadam og`ir hursundiyu, likopdagi taomni o`zlaridan nari surdi. Kara esa ikkinchi taomni tortish uchun o`rnidan qo`zg`aldi.

- Shoshma... O`tir joyinga... - deb uni to`xtatdim, - Bizda ovqatlanib bo`lmaguncha, dasturxonga duo o`qulmaguncha hechkim turib ketmaydi...

Dadam endi, g`azabini jilovlab, barmog`ini stulga urib tiqqillata boshladi. Dadamni nigohlari menda, Kara va oyimniki dadamda...

Ularga parvo qilmay taomimni ohirigacha yedim va stolga to`kilgan non uvoqlarni terib kaftimga to`pladim...
O`zimga o`zim, ``Nonning uvohiham non!`` dedimu kaftlab og`zimga tashladim.

- Yana qancha davom ettirasan? -dedilar dadam. Oyim dadamni jahli chiqayotgani sezib ularni qo`llaridan ushladi, - Farruh, bilasan bitta gapiraman...
- Unda dada roziman, o`sha qizga uylanganim bulsin...

Bu gapim maqul tushdi, o`zlariga bo`ysundurganlaridan mannunliklari ko`zlaridan bilindi.
- Shartlarim bor!.. -dedim.
- Qanday?
Boya varoqlagan, stolni u boshida turgan jurnalni tortdim va uning miqovasidagi Lanbarjini rusumidagi sport mashinasiga ishora qildim.

- Shuni hohlayman...
Dadam bir qimtindilaru:
- Ho`p keyingisichi?
- Yaqin 10 - 15 yil ishlagim yo`q, hayotdan lazzat olmoqchiman...
- Nimalar deyabsan? -oyim suhbatga qo`shildilar, -Yolg`iz o`g`limissan, bor yeg`gan terganimiz seniki..
- Bo`lmasa istaganimday sarflay.
- Har yili, hisobingga pul o`tqazaman... -dedi dadam.
- Qancha...
- ...\ anchagina...
- To`yim O`zbekistonda, o`zbekona urf-odatlar asosida o`tadi...
- Ho`p... Bo`ldimi?
- Ohirgisi, men O`zbekistonda yashayman...
- Bu haqida keyin o`ylab ko`ramiz...

Inson ichida, telbanamo hohish istaklar, hayvoniy hirs tuyg`ular bo`ladi. Ota-onam sabrini sinash uchun, men ham shu hislarimga ozgina erk berdim...

- Nonushta qilib bo`ldim... -qo`llarimni duoga ochdim, - Iloho omin, bergan nozu-nematlaringga shukur... - Oyim va Kara ham qo`larinh duoga ochishdi. - Ota-onamg o`zing insof bergin...

Yuzimga fotiha tortdim, dadam humraygancha o`tiraverdilar. Oyimni kaftlari ochilgancha qoldi. Kara esa tushunib, tushunmay yuziga fotiha tortdi.

O`rnimdan turidim va qo`limdagi jurnalni dadamni oldiga tashladi.
- Sizni talabiz, bajarilishi istasay. Meni istaklarim bajaring... Menga mashina, pul kerak. Tez kunda anovi oyimcha bilan Parijga sayohatga jo`nayman...


Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-