Tasodifiy hikoya: Tibbiy tekshiruvda, Stamatolog ayol bn
men Toxir bu vaqiya armiyada bulgan man askar bir kun tishim ogrib qoldi tishni kursatgani med...davomi

Germanyadan kelyabman...

U diqqat bilan yuzimga tikilardi. Yuqoridan allaqanday hayqirib, qiy-chuv ovozlar kelib turardi. Ayol yana yordam ko`rsatish uchun, yoki boshqa istak bilan menga yaqinlashdi. Ko`zlari o`ynoqi, huddi yoqtirib qolganday tikilardi.

- Sen boshqachasan...

Ayolni tobora menga yaqinlashishidan, niyitida nima ekanligini tushunmay o`zimni nari olish uchun qo`llarimga tayanib o`rnimdan turushga urundim. Qo`limda og`riq sezildi, qo`limda qolgan igna o`rniga qarab, hushimni yo`qatayotganimda jingalaksoch qon olgani yodimga tushdi. Ayolga savolomus tikildim...

- Sendan qon oldim... Sal og`rishi mumkun, bu zarurat tufayli!
- Siz do`ktirmisiz?
- Ha... Lekin kimligimni tasavuringa ham keltira olmaysan! Men...

Ayolni gaplari yana qulog`imga kirmay qoldi. Aqliy, fikrlash salohiyatlar nihoyatda sust ishlardi. Yuqoridagi shovqin, ayolni shahvoniy nigohlari, devordagi turli qurollar qayoqqa qaramay fikralarim to`zg`ab ketaverardi...

- Qornim judayam och...
- Hozir...

Ayol eshik tomon qarab ``JA!``mi yoki ``JU!``mi degandi. Eshekdan boyagi baquvat yigit kirib keldi. Ayol yana tushunarsiz tilda birnima dedi. Itoatkorona bosh eggan yigit chiqib ketdi.
- Biroz kut, sen uchun baliqli shifobaxsh taom buyurdim...

Baliqni so`zini eshitib negadur ko`nglim ozgudek bo`ldi, ammo ilojim qancha, nima olib kelsa ham yeb olishim kerak, yuqsa o`lib qolaman, deb o`ylardim...

Xuddi meni fikrlarimni o`qib olganday, jilmayganch gaprdi:
- Mendan minnador bo`lishing kerak! Bu kemadagi yagona do`sting menman...

- Minnadorman... - unga tiklildim, - Iloji bo`lsa aytolmasizmi, qayoqqa suzib ketyabmiz?
- Hech qayoqqa suzmayabmiz, kutyabmiz!
- Kimni? Nimani?
- Biz darvoza o`rtasida turibmiz, kemaning yarida u yoqda, yarmi bu yoqda...
- Tushunmadim!
- Keyin o`zim tushintirib beraman! Hozir sen qayig`inda, qanday bu yerga kelganingni so`ylab ber!

- Mumkun bo`lsa xonim, biror nima ichib olsam...
U ko`zachaga o`xshash, yaltiroq metaldan yasalgan idishdan sharbat quyib uzatdi. Yuzimga achinib qaraganday biroz tikildi.
Eshik tomon qarab yana allanima deb o`sha tushunarsiz tilda baqirdi. Xuddiki kimnidur sukkanday tuyuldi menga. Yuqoridan javob bo`lmagach, ayol battar g`azablandi.
So`ng tuyqus sharta o`rnidan turib, biroz naridagi kursinning tutquchida iluqli turgan, kumush dastakli, qamchisi ham kumush iplardan o`rilgan, uzunligi ikki quloch keladigan kumush qamchini oldi. Havoda bir charsillatib silkidida, kayutadan otilib yuqoriga chiqib ketdi...

Ayolning g`azabno baqirishi, undan keyin qamchining charsillashi va kimningdur azobdan dodlagan ovozi eshitildi...

Biroz o`tib, ayol qamchisini qo`lida o`ynatgancha eshik hatlab ichkariga kirdi. Bunday manzarani, Rim Imperyasi haqidagi tarixiy kino filmlarda ko`rgan edim. O`z qullari, cho`rilarini jazolab viqor bilan qaytayotgan bekaning o`zginasi.
Hech narsa bo`lmaganday, qamchini boyagi joyiga tashlab yonimga kelib o`tirakan:
- Eng yaxshi usul jismoniy jazo! -dedi.
- Bunga qo`shilmayman... Ahir ularham inson-ku?
Ayolga etiroz bildirishga jazm etdim.
Etirozim unga yoqmaganini, aftidan bilishim mumkun edi. Ammo o`zini spo tutib jilmayishga harakat qildi.
- Sen ularni inson deb o`ylayabsanmi? - qiq-qiq qilib kuldi, - Ular inson emas, bilmay gapirma!
- Qul degani, bu uni inson toyifasidan chiqarish degani masku!
- Hech nimani bilmay gapirma. Boshqa bu mavzuda gapirma, undan kura! - suyulib, yuzimni silash uchun qo`l cho`zdi, - O`zing haqingda gapir! Isming nima? Menga hozir shu qiziqroq...



Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-