Tasodifiy hikoya: bekhroozcheek:Ona va Bola
Behruzni otasi onasi bilan yolgiz tawp ketganida u 19 yowda edi onasi Gulnoza 38 yashar behruz oilada yolgiz farzandidi erke ogil endi erkaligini tawlabonasiga yirdam beriwi keregidi mayda chuda savdo sotiqlar blan kun kechiriwardi topilgan pul ozligidan ortmasidi kunlarning birida gulnozaning duginasi kelip unga kredit olip kottaro biznes qiliwini taklif qildi Gulnoza shunday qildi u oz biznesini yolga qoydi uning gozallik salonida iwlari yuriwip ketti endi ogil iwlamasdan faqat oqirdi onaning...davomi

qilardi...

* * * * *

Erta tong, ayol aravachada, oynadan tashqariga qarab o`tirardi. Ortida turgan virach muloyim ohangda gapirdi.
- Sizni tushunmayabman, qizim! Hamma yaqinlariz oldizda, sizni tuzalib ketishingiz uchun jon koyityabdi. Siz nega davolanishni istamayabsiz?
- Do`ktir tashqariga chiqgim kelyabdi, -aravachani do`ktir tomonga burdi. - Iltimos tashqariga chiqay!
- Mayli bir shart bilan ruhsat beraman, faqat keyin aytilgan mualajalarni olasiz!
- Roziman...
- Nilufar!
- Yo`q... Shohistani chaqiring, mumkun bo`lsa?

* * * * *

Dilbarni iltimosi bilan, Shohista aravachani yetalab shifoxoa orqasidagi kichikroq bog`ga olib chiqdi. Havo toza to`yimli, Dilbar to`yib-to`yib ichiga yutdi. So`ngra qo`llarini ikki yonga keng ochdi...

Shohista Dilbarni toza, havodan zavq olayotganini bir muddat jim kuzatdi.

- Yashash yaxshi-a?
Dilbar javoban, miyg`ida jilmaydi. Ammo ko`zlarida allaqanday istirob ko`rinib turardi.

- Menga suyanishiz mumkun? -dedi Shohista dardini bo`lishar degan o`yda. Dilbar Shohistani qo`lidan ohista ushlab unga ishongani bildirib jilmaydi. Ammo dilidagilarni aytishga shoshilmadi.
- Shohista turishimga yordam bering.
- Yo`q, shoshmang hali quvvatiz tiklangan yo`q!

Dilbar o`z bilganidan qolmay, aravachaning tutquchlariga tayanib oyoqqa turdi. Shohista uni bilaklaridan tutdi.
- Boshingiz aylanmayabdimi?
- Yo`q, hamma joyida!
Dilbar ikki qadam oldinga siljidi.
- O`zizni yomon his qilsayz ayting!
- Hammasi joyida opa!
- Voy nega opa deysiz? Yoshimiz teng-ku!
- Unda dugonam deyman!
Dilbar jilmayar, gaplashgani sayin Shohistaga iliqlik sezardi.
O`z navbatida, Shohista ham bu qaysar ayolni ko`ngliga yo`ltopa olayotganidan, uni labida tabassum ko`rayotganidan xursand edi...

- Shu yerda ekansizlarda?
Biroz nariroqdan, Dilabrni turmush o`rtog`i Botirni ovozi eshitildi.
- Dilbar ho`jayiniz kelishyabdi!

Dilbar erini ko`rib, homush tortib qoldi. Boyagina jilmayayotgan lablarlardan, tabassum ham g`oyib bo`ldi.
- Iltimos joyimga o`tqazib qo`ying!

Shohista Dilbarga asta aravachasiga o`tirib olishiga yordam berdi.

- Assalom a`laykum! -dedi Shohista yigit yaqin kelgbnida. Yigit esa alik olib, rafiqasi tomonga yaqinlashdi. Undan ham salom kutgandi. Ammo rafiqasi bir nuqtaga termulgancha jim o`tiraverdi.
- Salom jonim, ko`rinishing ancha yaxshi! -qo`yniga berkitib olgan birdona gulni uzatdi. - Doyimgidek go`zalsan...

Ayol gulni oldiyu o`zidan nariga uloqtirvordi.
- Gulda nima ayib jonim?
- Sizni yomon ko`raman!
- Bir kun kelolmaganimga shunchami? -dedi. Rafiqasi araz qilyabdi deb ko`ngliga olmay.
- Keting men siz bilan ajrashaman!
- Tushunmadim?
- Nimasini tushunmaysiz? Talog`imni so`rayabman!
- Azizam shuncha sinovlardan o`tdik. Mana ko`rasan hammasi joyiga tushib ketadi...
Yigit engashib xotinini qo`llaridan tutdi.

- Sen ovsar tushunmayabsan shekili. Sen bilan yashash tugul, ko`rishni ham istamayman! -dedi ayol jirkib, qo`llarini tortib oldi.

Bu hurmatsizlikdan yigitni qovog`i solinib, qoshlari tutashdi.
- Avval dadang, ota-onasiz o`sganimni yuzimga solib, nazariga ilmadi. So`ng oying, har gapida yerga urdi. Shundayam g`ururimni chetga surib, hammasiga chidadim. Sevgimiz uchun. Lekin hammasini chegarasi bor. Boshida bunaqa emasding. Senga nima jin urdi bilmayman. Mayli taloq kerak ekan...
- Shaytonga hay bering! -hammasiga guvoh bo`lib turgan, Shohista yigitni to`xtatdi.
- Shohista aralashmang... -dedi Dilbar.
- Iltimos siz ketaqoling, hotiningizni asablari hali joyiga kelmagan! -Shohista o`rtaga tushib, jahil ustida taloq qilib qo`ymasin degan o`yda yigitni tinchlantirishga urundi.
- Mayli ko`rging kelmasa ketaman... -yigit ortiga qaytdi.

Ayoli tomonidan beyhurmat qilingan, yigitni bu ahvolini ko`rib Shohista suyak-suyakigacha zirqirab ketdi. Unga achinganidan ko`zlari namlandi.

- Sen... Sen yuraksiz mahluq ekansan. Seni ardoqlagan insonni, shu qadar ho`rlaysanmi? O`zing kabi qalbing ham mudroq bosgan ekan! - Dilbarga nafratini yashirmay dilidagini tiliga chiqardi. - Ming lanat senga, ming lanat...
Shohista irinchi bor hamshira bo`lganimdan afsuslanib ketdi.
Dilbar esa huddi maqtov eshitgandek jilmaydi. Qo`lini asta Shohista tomon uzotdi.

- Dugonajon... Siz farishtasiz, ha ha siz farishtasiz... -Dilbar huddi telbadek ko`zlarini Shohistaga tikdi. Yuziga qayg`u soya soldi, ko`zida yosh miltiradi, - Huddi Botir akamday farishtasiz... Judayam bir-birizga munosibsiz...

Bunday so`zlarni Dilbardan kutmagan Shohista biroz jahildan tushdi.
- Eriz o`zizga buyursin...
- Erim farishta... Ha u farishta! -Dilbar birdam Shohirtaga termuldiyu, yig`lab yuzlarini kaftlari ortiga yashirdi, - Men esa iblisman... Tushunyabsizmi dugonajon men iblisman... Iblis!!!
- Bo`ldi tinchlaning Dilbar, tinchlanging! Siz iblis emassiz siz...
Dilbar yanada telbano qiyofa kirdi.
- Siz nimani ham bilardingiz? Kechalari bola
so`rab Xudoga nola kishini ko`rganmisiz?
- Ha...
- Hotini farzand ko`rishni istamaydi. Buni bilgan eri esa hotini uchun farzand so`rab yig`lagan insonni ko`rganmisiz?
Shohisa yo`q deganday bosh qimirlatdi.
- Yo`q ko`rmagansiz. Men ikki bor homilamni oldirganman. Erimga esa bolam tushib qolgani aytganman. Ustidan kulib yolg`ondan yeg`laganman. U esa menga
qo`shilib ezilib, yuragi ado bo`lardi bechora!
Aybi nima deysizmi? Aybi mendek mahluqni sevgani. Aslida esa men uni sevmaganman. Bir badbaht ayol edim. Chimildiqqa hiyonat qilganmanman, erimni aldaganman, u faqat men nomimni oqlab olishim uchunina kerak edi! -Shohista hayratdan yoqasini usladi. Dilbar esa ko`zyoshlari tinmay, ezilib yig`lay boshladi, - Menga g`amho`rlik qilardi, ustimni butlardi, ehtiyojlarimni qondirardi. Men esa sevgisiga javoban uni aldab kelganman. Hayot ayshi ishratdan iborat deb bilganman. Men bir olloh qahriga uchragan mahluqman. O`sha kuni mashinada jazmanim bilan birga edim... -dedi Dilbar avto halokatga uchragan kunini nazarda tutib.
Shohista esa hali hanuz, joyida yog`ochday qotib turardi. Na achinishini, na nafratlanishini bilmasdi. Aytishga tiliga bir so`z kelmasdi. Dilbar orada biroz yig`lab, o`pkasini bosib oldi va yana so`zida davom etdi.
- Yashagim kelmayabdi, yuragim qattiq og`riyabdi. Muhabbatga loyiq bo`lmay turib, uni sevib qolayotganim uchun o`zimni kechira olmayabman... Qo`rqib ketyabman, dugonajon qattiq qo`rqyabman, qachondur sirlarim ochilishidan, farishta kishini boshini egib qo`yishdan qo`rqyabman. O`sha kunni ko`rishni istamayman. O`zimni lanatlab duoyibat qilishdan charchamayman... Lekin ohlarim ollohga yetmayabdi. Azroyil ham mendan jirkanyabdi, jonimni ol-ol-ol-ma-yabdi...
Dilbar so`zini ohirini aytishga bazo`r ulgurdiyuu, hushini yo`qotdi.
- Dilbar... Dilbar... -Shohista baqirib yordam chaqirdi, - Dibarjon ko`zini och... Dilbar...

Botir hali ketmagan, u tomonda sikamekada o`tirgan edi. Hammadan avval u yetib keldi. Aravachani yetalab, yugurdi. Lifga yetganlarida lift hali tepada