Tasodifiy hikoya: Нилуфар якуни
Hilola meni sog'inganini endi erga tegmassdan faqatgina men b,n yurishini aytdi, men esa yo'q dedim ...davomi

Qandaydur yurishlari sekin va yo`ldan nimanidir izlashardi...
...Ooohh jin ursin ihtiysiz cho`ntagimga qo`l soldim. Qo`limga sirg`a ilindi. Aniq sezib turibman, bu ikkisi manashu sirg`ani qidirishyabdi.
``Nima qilsam ekan-a?!
Yo`liga tashlab qo`yaymi? Yokim qo`liga beraymi! Nima bo`lsa ham narsani egasiga qaytarish kerak!``
Qadamimni sekinlatdim. Ular yonimgacha kelib, qolishdi. Endi gapirmoq uchun og`iz juftladimu, ularni tanib shashtimdan qaydim. Ulardan bir Shalola, ikkinchisi esa meni o`ldugek yomon ko`radigan qiz. Dilnoza...

Go`yo kimgadur qo`ng`iroq qilib, tusha olmayotgan odamday telifonni qulog`imga qo`yib teskari qarab oldim. Ular esa birozgina narida, menga parvoham qilamay o`zara suhbat qurishardi.

- Topilmayabdiku! Balki ko`ylaginga ilib qolgandur, uyingni yaxshilab qaradingmi o`zi? -dedi Shalola achingan ohangda, ovozini siqib.
Dilnoza yig`lamsiragan kuyida javob qaytardi:
- Qidirmagan joyim qolmadi! Boshqa qayerni ham izlashni bilmay qoldim! -yig`i aralash, chuqur uhh tortdi, - Yur yana bir marta qidrib kelaylik?

``Demak sirg`a Dilnozani! Bunchalik yig`lagudek bo`lib izlashidan, qandaydur qiymaga ega, yoki u uchun juda qadirli!``

- Kech bo`p ketdiyu!.. -dedi Shalola o`g`rinayotgani yashirishga urunib: - Kel ertaga ertalab, tong yoshishi bilan chiqamiz?
Dugonasini gapiga ko`nishni istamaganday, atrofga fanar yoqib ko`rayotgan Dilnoza meni payqagan bo`ldi. Shundan so`ng ovozlari eshitilmay pichirlasha boshladilar. Men esa o`zimni, huddi kimnidur kutib turgan, yo`lovchiday tutib. Ularga nigohimni tashlamasdan qulog`imga telifon tutgancha, uzoq yo`l boshiga tikilib qarab turaverdim...

Biroz turgach ular uyi tomon keta boshladi. Masofani saqlagancha ular ortidan yurdim.
Hayolimni esa bir-biriga qarama-qarshi fikrlar band etgandi.
Ichimdagi shayton: berma o`zinda olib qol!
Rahmon: sirg`ani egasiga qaytar!
Shaytonga quloq tutib, shart ortga burib ketay desan, vijdon yo`lim to`sadi. Vijdonimni oldida uyalib qolishdan qo`rqaman...
Rahmon tomon bo`lib, olib borib bersamchi?
Bordiyu u meni noto`g`ri tushunsachi. Haligacha shapalog`ining jaranggi qulog`im ostida turibdi!..
Go`yo ichimda yorug`lik va zulmat o`rtasida katta jang ketayotgandek edi.

Birdan to`k keldiyu, barcha stalbalar, ko`cha chiroqlari chaqnab, ko`cha yorishib ketdi. Negadur beyihtiyor o`zimni panaga tordim. Tordimu o`zimdan jirkanib ketdi. Huddi o`g`ridek tasavvur qildim o`zimni. Biram sovuq va jirkancha hissiyot, ichimni shovuq shamol misoli sovutib yubordi...

- Heey to`xtalaring! -dedim ular tomon yurib.
``Nima bo`lsa bo`ldi. Balki meni o`g`riga chiqazar. Mayli u bilmasa, yuragim pokligini olloh biladiku!``
- Shoshmaylar... Birornima yo`qottilaringmi? -dedim Shalolaga qarab.
- Biz... Biz... - deb kalovlanib aytaymi, aytmaymi deganday Dilnozaga qaradi.
- Sirg`a... -dedi shivirlagancha Dilnoza.

Bir yutinib oldimda kaftimni uzatib yoydim. Go`yo hozir tarsaki yeyishini sezganday, yuzim qiziy boshladi. Dilnoza kaftimdagi sirg`ani olar ekan. Hayrat bilan sirg`aga so`ng menga qaradi.
- Topibbbb... -dedimu, nafasim ichimga tushdi. Uning sochlari yuzimni siladi. O`tkir nafasi qulog`imga uruldi. Qo`llari bo`ynimdan qattiq quchdi. - Oldimmmm!
Qisqagina shok holatiga tushdim. Go`yo jannat ostonasida turgandek edim. Yoqimli, juda yoqimli hislar. Bu hislarni, ortiqcha ifodalashga til ojiz...
U meni quchib oldi. Bu lahz atiga 3, 4 sonyalar davom etdi. Too Shalolaning ``Voy!`` degan so`zlar eshitilmaguncha. U qanday tezlikda yopishgan bo`lsa, shunday tezlikda o`zini nari oldi. Uyalib ketganidan hatto yonboshga yuzini burib oldi. Shalola esa bu holatdan hangu-mang edi...

- Topib oldim... -dedim, hijolatli skunatni tarqatib.
- Maruf aka rahmat sizga... - Shalola dugonasi o`rniga minnadorchilik bildirarkan, - Yur... -dedi Dilnozani hijolatli holatdan olib chiqib ketishga shoshildi.
Dilnoza esa kutilmaganda qilib qo`ygan ishi sabab, uyalganidan gapirishga ham o`zida kuch topolmay dugonasiga ergashdi.
Men esa bir umurga tattuvgulik yoqimli hislar og`ushida uyga qaytdim. Bir narsani o`ylardim. To`g`ri u beyhos kelgan hislarini jilovlay olmadi. Balik shunday bo`lish kerakdim. Asli bu menga atalgan mukofotdur!!!

Shu birpoy sirg`a sabab, Dilnozani men haqimdagi fikri o`zgardi. Endi to`qnash kelib qolsak, jilmayim qaraydigan, yonimdan sekinlab salomlashib o`tadigan bo`ldi. Bora bora bu salom-aliklar qo`l berib salomlashish, so`ng to`xtab bir necha daqiqa gaplashishga aylanib bordi.
Oramizda bir-birimizga hurmat va samimiylik bor edi. Shunga qaramay, qishloq joy gap-so`zlar tez tarqaladi. Or-nomus o`limdan avzal ayniqsa qizbola uchun. To`g`ri chetel havosidan nafas olgan qiz edi. Lekin a`ql-forastli, iffatli qiz. Noto`g`ri qadam bosib, ota-onasini boshini egishni istamasdi. Qishloq muhiti, balant-pastini allaqachon tushunib yetgandi.
Biroq baxtimizga yoz to`ylar mavsumi. To`ylarda uchrashib turardik, uyigacha kuzatib qo`yardim. Yetmaganiga qo`ng`iroqlashib, SMS almashib turadigan bo`ldik. Bilaman qalb ko`npislarimiz bir-birimiz ishora qilib turadi. Men uni sevaman... O`ylashimcha unga ham yoqaman...

* * * * *

Avgus oyi.
Inistitutga imtixon topshirdim. Armiya xizmatim davomida olgan ballarim sabab, ota-onam yuzini yorug` qilib Grantlar qatoridan o`rin oldim.
Qarindosh-urug`, do`stu-birodarlarni chaqrib dasturxon yozdik. Hamma meni, ota-onamni tabkirlagan.
Kech bo`lganiga qaramay, bazi mehmonlarim haligacha ketmagandi. Ko`pgina do`stlarim bilan gurunglashib o`tirgandik. Qo`l telifonim jiringladi. Quloq tutsam uning yoqimli ovozi: salomlashdi.

- ``Dilnoza men...`` -dedim. Unga talaba bo`lganimni aytmoqchi edim. U so`zimni bo`ldi.
- ``Bir daqiqaga, ko`chaga chiqing!`` -deb telifonni o`chirdi.
Mehmonlarga ``Bir daqiqa!`` dedimu ko`cha tomon otildim.
Darvozam oldida Dilnoza qo`lida velosapedini rulini tutgancha turardi. Hayajonini tabassumi ortiga yashirishga urundi, ammo shoshilib gapirishidan sezdirib qo`ydi.

- Tabriklayman. Eshitib juda hursand bo`ldim... - tez-tez nafas olarkan, jilmayib yuzini yerga qaratgacha, qo`lidagi bo`yinbog` (galustuk)ni uzatdi, - Yaxshi kunlarizda taqib yuring...
- Rahmat Dilnoza... -dedim asta rulni tutub turgan barmog`llari ustiga qo`limni qo`ydim.
Bir necha sonya, tabassum bilan bir-birimizga termulib qoldik.
Uning yuzini havotir bosdi, qo`rquv aralasha atrofga bir-bir ko`z tashlab qo`ydi. Buni sezib qo`limni oldim.

- Dilnoza bugun meni juda hursand qilding...
- Siz bilanan fahrlaman... -dedi ketishga taraddutlanib, velosapedini balonini yo`l tomon salgina burib.
- Shoshma... -dedim. Gulzor ichidagi nomohshom gulining, jimjiloqday keladigan gulini uzub, Dilnozaga tutdim. - Seni yaxshi ko`raman...

Yuzi qizarib hayo bilan yerga boqdi. Qo`lidagi jajji gulni ohista ushlagancha, kiprik ostida o`g`rincha ko`z tashlab qo`ydi. So`ng boshini birozgina yontomonga qayib jilmaydi.
- Ko`rushguncha...
- Ko`rushguncha... Ehtiyot bo`lib ketgin...
- Ho`p... -degancha