Tasodifiy hikoya: Tez yordam
Soat 06:00.Budilnikning baland ovozidan uyg'onib ketdim.O'rnimdan turib yuvinishga yo'l oldim.Nonushtani chala qilib ishga otlandim.26 yoshdaman.Uylanishga ulgurmadim.Ota-onam yoshlik paytlarimda olamdan o'tgan.Bolaligim qishloqda bobom-buvimni yonida o'tgan.Insitutda o'qib bank sohasiga ishga joylashdim.Tuman markazida ijarada turaman.Egnimga kurtkamni kiyib,mashinamni kalitini olib garaj tomon borar ekanman pastgi qavatda bir eridan ajrashgan "kelinoyi" menga qarab tabassum bilan turibdi.30-35...davomi

mushaklari katta-katta rosa kuchli erkak!

``Tavba qildim!``

Go`yo birinchi sinfda o`qidigan qizcha; meni dadam hammadan zo`r degandek, erini maqtaydiya. Kulib yuborishdan o`zimni tiydim.

- O`sha hezalkani bir ko`rsam bo`lardi? Hotinini nozorat qilolmaydigan hezalak eringni chaqir buyoqqa...

Bir nima demoqchidek kalovlanib og`iz juftlardiyu lekin aytolmadi.

- Meni erim! -homushgina ko`zi namlanib, shivirladi, - Meni erim...
- Ering uyda yo`g`aaa? - u bosh irgab tastiqladi, - Safardami? -dedim.
- Rossiyada...
- Haaa chiroyim bor, uncha buncha qusrlarimni bilinmaydi deb o`ylar ekansanda?
- ...

U boshini quyi soldi.

- Eringa rahmim keladi! - unga termulaman, haqiqatdan juda go`zal ayol. Ich-ichimdan uni go`zalligini yoqtirib qolganimni sezaman. Ammo bir vaqtning sharmanda ayolligidan nafratlanadim, - Agar hozir meni hotinim bo`lganingda. Ishonaver, shu qavatdan uloqtirib yuborardim!
- Meni hiyonotkorlikda ayblashga sizni nima hiqqiz bor? - yuzlarini kaftlari bilan berkitdi, - Men yolg`iz o`zim yashayman, meni erim yo`q... -dedi yeg`lab.

Ayol kishi yonimda yeg`lab turishiga ko`nikmaganman. Shunga o`zimni biroz noqulay seza boshladim. ``Battar-bo`l`` deya barchasiga qo`lsiltab endi ortga qaytmoqchi edim. Birdan sovuqdan muzlagan qo`llarimni yumsoq va iliq qo`llar tutib qoldi.

- Kechiring sovuq kunda halovatizni buzganim uchun! Siz to`g`ri aytdiz ayolligimni unutmasligim kerak edi. Meni bu bemaza odatlarimni, hechkim ko`rmaydi deb xato fikrga bo`lgan ekanman. Yaxshigina aqlimni kirib, sabog` berdingiz buni hech qachon unutmayman! -dedi.

So`zrali qalbidan chiqayotganini his qildim. Ko`zlaridan shundoqqina afsus chekayotgani ko`rinib turardi. Yurak-yuagimdan ungan achindim. Shu bilan birga xatosini tushungani, afsusdaligini ko`rib birozgina hurmatim oshdi.

- Maftuna! - qo`llarini ohista siqib qo`ydim, - So`zlarim tasir qilib, chindanam yomon odatlarizdan qutib o`ziz o`zgarishga qaror qilgan bo`lsayz. Shirin uyqumdan voz kechib, sizga sarf etgan vaqtimga sira achinmayman!

Asta undan uzoqlashib, zinadan ikki pog`ona pastga tushgandim.

- Shoshmang! - u to`xtatdi, - Qo`llariz sovuqdan mizlab ketibdi, o`ziz ham sovuqqotganga o`xshaysiz! Agar maqul ko`rsangiz, ichkariga kiring 5, 10 daqiqa isinib olasiz issiq kofe tayorlab beraman! -deya uyiga taklif etdi.

Bu taklifidan birozgina o`ylanib qoldim. Rosdan juda sovuqqotdim, ayniqsa oyoqlarim panjalari. Lekin yarim tunda yolg`iz ayolni uyiga kirishim to`g`ri bo`larmikin?! Endi u birozgina yon tomonga qayrilib, ichkariga ishora qildi.

- Mayli biroz isinib olaman!

Asta ichkariga kirib, eshik yonida oyoq kiyimimni yechdim...


* * * * *


MAFTUNA:

- Tezda borib eshikni ochdim. Qarshimda baland bo`yli, qaddi-basti kelishgan, sovuqdan yuzlari qizarib ketgan. Ammo nigohlari jiddiy yigit turardi.
Salom yo`q, alik yo`q kesatib jahil qilib gapira boshladi. Ochig`i undan juda qo`rqdim. Chunki u sirlarimdan habardor inson ablahlik qilib ojiz tomonimdan foydalanib qolmasmikin?


Davomi bor...