Tasodifiy hikoya: Visol lazzati, Birinchi kecha
Azim va Jayroni 5yilik sevgi sog'inch visol azabidan keyin töylari böld mana ösha on birinchi kecha ...davomi

TELEFON... 5-Qism...

Добавил:	-MAJNUN- (31.12.2018 / 13:34)
Рейтинг:	(3)
Прочтений:	15975
Комментарии:	2

TELEFON...


5-Qism...


- Maftunaxon menga ishongan ekansiz, mayli ishonchizga loyiq bo`lishga harat qilaman...

U tomonga qayrilib qulay joylashib oldim. U ikkilana boshladimi yoki gapni nimadan boshlashni bilmasdimi, uzoq vaqt ko`zlarini yumgancha bir holatda o`tirdi.

- Men ham sevdim! -degancha shiftga turmuldi, ko`zlari tez-tez pirpiradi. Kiprigida yiltiragan tomchini tezgina barmoqlari uchi bilan ilib ketdi. Endi nigohlarini bir sonyaga menga qadadi, so`ng ters yuzini u tomonga burdi va boshini quyi solgancha halati etaklarini changgalladi. - Men ham sevdim, o`shanda maktbda 9-sanfda o`qirdim. U mendan ikki yoshga katta. Kollej talabasi edi. Judayam kelishgan sportchi edi. Ha u stol tennesini yaxshi o`ynardi. Uyi ham maktab yaqinida edi. Shungami uni maktbda juda ko`p uchratar edi. U ko`p vaqtini Sport zalda o`tqazardi. Bazi qizlar qatori men ham unga pinhona oshiq edim... O`sha kun hamon yodimda. Biz navbatchi edik, chelak ko`tarib suv olib kelishga chiqib ketayotgan edim. Sport zalning eshigi ochiq ekan. Uni ko`rish ilinjida o`sha yerga o`g`rincha mo`raladim. Ichkarida bolalar stol tennes o`ynashardi. Ko`zlarim bilan uni ahtara boshladim.
Birdan ortimda sharpa borligini sezdim va o`grildim. Qarshim u qo`lida bir bakalashkada suv ko`tarib olgancha turardi.

- Qalaysan Maftun! -dedi birdan ismimni aytib.

Shahsan tanish emasdim, lekin uning tilidan ismimni eshitib quvonib ketdim.

- Yaxshi! -dedim hotirjamlik bilan.
- Stol tennesiga qiziqasanmi?
- Haaa qiziqaman, faqat tomosha qilishka!

Ikkimiz ham bir-birimizga jilmayib qaradik.

- Unda yur, bolalar o`ynashayotgandi tomosha qilib o`tirasan!
- Yo`q boshqa safar...
- Unda mayli ko`rishkuncha!
- Ko`rishguncha...

U ichkariga kirib ketdi, men esa suv olgani. Lekin shu kundan boshlab tez-tez ko`rib qoladigan bo`ldik. Bir kuni to`satdan yo`limni to`sdi. Qo`limga gul, shirinlik tutqazdi va sevgi izhor qildi. Qanday baxt go`yo bulutlar uzra suzardim... Yangi yil arafasi edi. Maktabda tatildan avval katta archa bezatib Yangi yil qilishdi. U ham keldi, imkon topib panada uchrashdim. U men yonimda ko`p bo`lmayotganidan shikoyat qila boshladi. So`ng uyida hechkim yo`qligina aytib, xoliroq uchrashib miriqib suhlab qurishga taklif etdi. Hecham ko`nglim chopmasdi, biroq u ishonch, sevgi hullas barta tuyg`ularni o`rtga qo`ygach unga ishonib rozi bo`ldi. E`tiborni tortmagan holda birin-ketin uni uyiga kirdik... - Shu yerga yetganda, Maftunni tomog`iga birnima tiqilgandek yutoqib qo`ydi. Xona biroz muddat sukunat ichida qoldi, uni shoshirmadim jimgina kutdim, - Afsus! -dedi.
- Demak o`sha kuni 15 yoshli Maftuna... -dedim unga achinib.
- Ha! - u yana ko`z yoshlarini sidirdi, - Unga ishongandim. Biroq menga zo`rlik ishlatadi deya tasavur ham qilmagandim. U meni ishontirishda davom etti. Kelajakda baribir birga yaxshashimizni takitlayverardi, endi unga ishonishdan o`zga choram qolmagandi. Kunlar shu zayl o`taverdi, o`zimda o`zgarish seza boshladim. Qattiq qo`rqib ketdim. Ammo dardimni hechkimga aytolmadim. Birdan tobim qochib qoldi. Oyimlar meni do`ktirga olib bordilar. Do`ktir oyimga meni homilador ekanligimni va ayni damda homilam nobut bo`lganini aytishdi. Oyim sho`rlik hushdan ketib qoldi... Oyim o`ziga keldi. Meni ayadi otam bilmasligi uchun dimini chiqarmay yeg`ladi. Bu sirimizdan hechkimni voqib qetmadik, hammasi asta iziga tushdi. Bir kuni oyim yoniga chaqirib bu ishni kim qilgani so`radi. Aytmadim. Oyim meni urdi, qarg`adi, yeg`ladi ammo aytmadim. Ich-ichimdan unga ishonardim, bir kun sovchi qo`yadi va menga uylanadi deb! Shuni uchun bu holatga ko`nikdim va katta fojiya yasamadim. Tezda hayotim avvalgidek iziga tushib ketdi. Kollejda ikkinchi kursda o`qib yurgan paytlarim edi. Birdan u urushib qoldiyu, mendan o`zini olib qochdi. Keyin bilsam to`yi bo`layotgan ekan... Endi ko`zimga dunyo qorong`u bo`ib ketti. Ayni shu damlarimda bir yigit ortimdan yura boshladi. Yoshi biroz kattaroq, bir marta uylanib ajrashgan. O`ziga to`q oyla farzandi. Qo`limni so`radi. Bu haqida oyimga aytdim. Oyim yoniga borib, yolg`iz o`zi bilan gaplashib ko`ribdilar. Meni bokira emasligimni qanday tushuntirganlar bu menga qorong`u, ammo u; meni sevib qolganini, qolganlari esa ahamyatsiz ekanligini aytibdi. Shundan song u sovchi qo`ydi. Otam avvaliga rozi bo`lmadilar ammo men oyoq tirab oldim. Bundan boshqa ilojim ham yo`q edi. Otam rozi bo`ldi. To`y o`tdi... Gunohim uchun do`zah bo`ldi erimni uyi! Erim bir hissiz, shavqatsiz kimsa bo`lib chiqdi. Mudom ho`rlik, mudom kaltaklanish. Ammo chidadim gunohim uchun shunga loyiqman deya hammasiga chidadim. Bir necha yil yashadik. O`rtada bola bo`lmadi, erim ham mendan zerikdimi beyfarzanligimni rujuv qilib uydan haydab soldi. Ota uyimga qaytib biroz muddat o`sha yerda yashadim. Yana xotin qo`ygan, yoshi katta erkaklardan sovchilar kela boshladi. Erkak zotidan shunday qo`rqib qoldimki, otam yana turmushga bervormasligi uchun, ishlash boxonasida shaharga qochib qoldim. Shu yerda ishga kirdim. Yashash uchun kurashdim, uyli bo`ldim!

Maftuna boshidan o`tganlarini so`zlab berdi. Sevgan yigiti nomusini paymol qilgandan torib, shaharga kelib qolgani. Bu yerda kimlar tegajog`lik qilganiyu, kimlar pulga sotvomoqchi, ikki xotin qilmoqchi bo`lganlari lekin hech biriga ko`nmagani, jismini nopoklikdan asragani haqida gapirdi. Ohirida afsus bilan telefon sotib olgandan keyin, telegaram sabab o`zgarib ketgani haqida so`zladi. Uning hamma so`zlarini jimgina tingladim.


* * * * *

MAFTUNA:

- Yoniga borib o`tirdim. U hamon nigohlarini televizirdan olmas edi. O`pkam to`lib, chuqur uh tortib yubordim. Men tomonga qaradi. Unga savol nigohida tikildim.

- Nima uchun bunday qilganimni so`ramaysiz?

U kinoyali iljaydi:

- Menga nima qizig`i bor? -dedi va beyparvo harakat bilan qahvadan bo`shagan idishni menga uzatdi.

``Rostdan mening nima his etayotganini unga nima qizig`i bor!!!``

O`zimdan uyalib ketdim. Ich-ichimdan shudan savol yangradi:

``O`zingni unga kim deb o`ylayabsan Maftuna?``

Birdan u menga qarab allanima deb gapirdi. O`z hayollarimg o`ralashib ketibman, uning so`zlarini anglayolmay qoldim.

- Aaaa! -dedim salgina hayratlanib.
- Nima, aaaa? - u jilmaygancha men tomonga qo`lini cho`zdi, iyagimdan ohista turdi. Uning aynan shu harakatida unga yaqinlikni, iliq tuyg`uni his etdi. - O`ziz so`ra dediz, so`rayabman! Nima uchun telefonizda
beyhayo narsalar saqlab, o`zizga yarashmagan
holatlarni suratga olib yuribsiz? -dedi o`tkir nigohlarini qadab.

Uning nigohlariga dosh berolmay ko`zlarimni yumib oldim. Bir necha sonyaga hotiralar ummoniga shung`ib ketdi. Anglolmay qoldim qanday gapni boshlab olganimni. Ko`z oldimda yana qayta takrorlana boshlagan o`tmishimni so`zlay boshladim. Go`yoki men emas, qalbim so`zlayotgandek edi. U esa jimgina tinglardi. Hamma-hammasini so`zladim, hech qanday voqeani olib qolmadim ham qo`shmadim ham!

- Hammasi shu! - unga botinibgina tikilib qaradim, - Hammasi shu, sizga yuragimni shundog`ligicha