Tasodifiy hikoya: birinchi am sikanim
Ismim shartmas.Men dostlarim bilan kampyuterdan chiqib rasa am sikimiz keldi kompda sex korudi shuni...davomi
Ismim shartmas.Men dostlarim bilan kampyuterdan chiqib rasa am sikimiz keldi kompda sex korudi shuni...davomi
Mening qismatim 2 (muallif : kamolov)
Добавил: | kamolov (30.09.2014 / 08:15) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 9185 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
Meni Barno kutib oldi. Chiroyli tabassum qildi. Yuzi biroz qizardi. Ammo uning ko`zi quvonchdan chaqnab ketmadi. Avvallari chaqnar edi. Meni ko`rishi bilan butun vujudi oldinga intilganday tuyulardi menga. Lekin bu safar bunday bo`lmadi. Uning tabassumi, qizarishi ortida qandaydir gina yashiringan edi.
- uyga kiring, dedi u mayin nozik ovozda.
- Abdukarim akaga ish bilan kelgandim.
- Uyda yo`giydi, shuning uchun istamasangiz ham kirishga majbursiz. Uyda singlim ikkovimiz bormiz. Oyim bilan dadam ukamni olib bozorga ketishgandi. Shuning uchun bemalol kirishingiz mumkin.
Ochig`i uning gaplari meni hayratga sola boshladi. Uning ichidagi ginasi endi tiliga ham ko`chgandi.
- Yoki men bilan birga o`tirishni istamaysizmi?
- Qaytanga yaxshi, dedim men va indamay uning ortidan ergashdim.
Tezda ko`rpacha to`shalib, dasturxon yozildi. Choy damlab kelishni esa Barno ro`paramda o`tirayotib singlisiga buyurdi.
- Ancha bo`ldimi dadangni ketganiga, dedim gapni nimadan boshlashni bilmay.
- Hali zamon kelib qolishsa kerak, nima shoshyabsizmi?
- Nima desamikin... To`g`risi, sening uyda yolg`izliging meni xursand qildi. Dadang bo`lganida bemalol gaplasholmasdik.
- Faqat shumi?
Ochig`i kalovlanib qoldim. Nima deyishga ham hayron edim. barnoning bunaqa o`zgarib qolgani meni taajjubga solayotgan edi. U mendan ko`zini olib:
- Mayli qiynalmang, Saida yaxshi yuribdimi?
- Muammo shunda
- Tinchlikmi?
- Sendan yashiradigan hech narsam yo`q
- Tezroq gapirsangizchi!
- Yana o`sha kasali, Egamqul akaning uyini so`ragani kelgandim.
- Bechora. Shuni ertaroq aytsangiz bo`lmasmidi? U qiynalib ketgandir. Sizni qarangu. Dadamlar hali beri kelmaydi. O`zi yaqindagina ketishdi. To`rtdara qishlog`ida turadi. Men sizni oboraman. Qo`shni rayonga borishga to`g`ri keladi.
- Tashvishga qo`ymaymanmi?
- Sizdan bunaqa gap kutmagandim, dedi va o`rnidan turib tashqariga yo`naldi.
Birozdan so`ng qaytib kelib menga mashinaning kalitini tutqazdi.
- Otam mashinasini tashlab ketgandi. Charchaganmish, mashina xaydab yurish joniga tekganmish. Yanayam aniqrog`i mashina o`g`rilari ko`payib qolibdi. Shundan qo`rqdi.
- Beso`roq minib ketsak qandoq bo`larkan?
- Boshqa odam minib ketganida xafa bo`lishi mumkiin edi. Lekin sizni o`zining o`g`liday ko`rib qolganku.
- Baribir noqulayda...
- Mashina garajda, men tezda kiyinib chiqaman.
Biz hali katta yo`lga yetmasimizdan besh - olti yigit oldimizni to`sdi. Men mashinani to`xtatib, "Bular kim bo`ldi" deb Barnoga qaradim. Uning afti bujmaydi. Qoshlari chimirildi.
- Uff jonimga tegib ketdi shuyam!
Ko`nglim allanimani sezganday bo`ldi. Shu paytgacha Barnoning teskari gapirayotgani sababini tushunganday bo`ldim. Sekin mashinadan tushdim. Shunda yo`lto`sarlarning ikkitasi qo`liga xo`kiz boylaydigan zanjir o`rab olganini ko`rdim (davomi bor)
- uyga kiring, dedi u mayin nozik ovozda.
- Abdukarim akaga ish bilan kelgandim.
- Uyda yo`giydi, shuning uchun istamasangiz ham kirishga majbursiz. Uyda singlim ikkovimiz bormiz. Oyim bilan dadam ukamni olib bozorga ketishgandi. Shuning uchun bemalol kirishingiz mumkin.
Ochig`i uning gaplari meni hayratga sola boshladi. Uning ichidagi ginasi endi tiliga ham ko`chgandi.
- Yoki men bilan birga o`tirishni istamaysizmi?
- Qaytanga yaxshi, dedim men va indamay uning ortidan ergashdim.
Tezda ko`rpacha to`shalib, dasturxon yozildi. Choy damlab kelishni esa Barno ro`paramda o`tirayotib singlisiga buyurdi.
- Ancha bo`ldimi dadangni ketganiga, dedim gapni nimadan boshlashni bilmay.
- Hali zamon kelib qolishsa kerak, nima shoshyabsizmi?
- Nima desamikin... To`g`risi, sening uyda yolg`izliging meni xursand qildi. Dadang bo`lganida bemalol gaplasholmasdik.
- Faqat shumi?
Ochig`i kalovlanib qoldim. Nima deyishga ham hayron edim. barnoning bunaqa o`zgarib qolgani meni taajjubga solayotgan edi. U mendan ko`zini olib:
- Mayli qiynalmang, Saida yaxshi yuribdimi?
- Muammo shunda
- Tinchlikmi?
- Sendan yashiradigan hech narsam yo`q
- Tezroq gapirsangizchi!
- Yana o`sha kasali, Egamqul akaning uyini so`ragani kelgandim.
- Bechora. Shuni ertaroq aytsangiz bo`lmasmidi? U qiynalib ketgandir. Sizni qarangu. Dadamlar hali beri kelmaydi. O`zi yaqindagina ketishdi. To`rtdara qishlog`ida turadi. Men sizni oboraman. Qo`shni rayonga borishga to`g`ri keladi.
- Tashvishga qo`ymaymanmi?
- Sizdan bunaqa gap kutmagandim, dedi va o`rnidan turib tashqariga yo`naldi.
Birozdan so`ng qaytib kelib menga mashinaning kalitini tutqazdi.
- Otam mashinasini tashlab ketgandi. Charchaganmish, mashina xaydab yurish joniga tekganmish. Yanayam aniqrog`i mashina o`g`rilari ko`payib qolibdi. Shundan qo`rqdi.
- Beso`roq minib ketsak qandoq bo`larkan?
- Boshqa odam minib ketganida xafa bo`lishi mumkiin edi. Lekin sizni o`zining o`g`liday ko`rib qolganku.
- Baribir noqulayda...
- Mashina garajda, men tezda kiyinib chiqaman.
Biz hali katta yo`lga yetmasimizdan besh - olti yigit oldimizni to`sdi. Men mashinani to`xtatib, "Bular kim bo`ldi" deb Barnoga qaradim. Uning afti bujmaydi. Qoshlari chimirildi.
- Uff jonimga tegib ketdi shuyam!
Ko`nglim allanimani sezganday bo`ldi. Shu paytgacha Barnoning teskari gapirayotgani sababini tushunganday bo`ldim. Sekin mashinadan tushdim. Shunda yo`lto`sarlarning ikkitasi qo`liga xo`kiz boylaydigan zanjir o`rab olganini ko`rdim (davomi bor)